Καταστήματα Hannaux και Bibliotheca Alexandrina Δύο "Καθεδρικοί",
κατανάλωση και γνώση / παρελθόν και μέλλον
Αρχίσαμε την ημέρα με έναν πραγματικό Καθεδρικό, τον Ελληνορθόδοξο Ευαγγελισμό και είδαμε τα δύο σημεία κατάρρευσης της εξωτερικής διακόσμησης των καμπαναριών, 17 χρόνια περίπου μετά τα εορταστικά θυρανοίξια του ανακαινισμένου Ναού δαπάναις του Ιδρύματος Ωνάση.
Δεν είναι ακριβώς ανησυχητικό, αλλά ούτε βέβαια και καθησυχαστικό.
Ας ευχηθούμε το καλύτερο.
Βγαίνοντας περνάμε λοξά απέναντι στο κατάστημα, όπου δύο γενιές Παπαντώνη εμπορεύονταν με ειδική άδεια χημικά και εκρηκτικά. Ένα "μνημείο" ακόμη, σε επισφαλή ισορροπία. Η νεωτερικότητα αναμφισβήτητα κάποια στιγμή θα περάσει καί από εκεί και θα σκουπίσει κάθε μνήμη.
Ο νέος ιδιοκτήτης δεν έχει πειράξει τίποτα από το κατάστημα του Νικήτα και κατόπιν του γιού του Νικολάου Παπαντώνη.
Προς το παρόν επιβιώνουν ακόμη τα υαλόφρακτα ερμάρια, ακόμα και η λαδομπογιά αντιστέκεται, δίνοντας μιά ψευδαίσθηση φρεσκάδας.
Αριστερά το όνομα του πατέρα, Νικήτας Παπαντώνης
Ο Νικόλας Παπαντώνης, δεξιά, μ' έναν φίλο στο κατάστημά του.
(Μόνιμη έκθεση της ιστορικού Ρένας Χρυσοχέρη στο Ελληνικό Προξενείο Αλεξανδρείας από το 2012)
Οι γονείς του καθώς πλησίαζε την Αλεξάνδρεια ο Ρόμμελ, σκέφτηκαν να τον φυγαδεύσουν μαθητή Λυκείου, ως οικότροφο στο Σχολείο της Μανσούρας. Εκεί η ευρέως αναγνωρισμένη προσωπικότητα του Διευθυντή κ. Χιωτίνη, ρύθμιζε την μόρφωση και την εξέλιξη των μαθητών.
Ο νεαρός Αλεξανδρινός Παπαντώνης φαίνεται δεν έπεισε ιδιαίτερα την δίκαιη αλλά αυστηρή προσωπικότητα του Διευθυντή. Όταν σε λίγο η μητέρα του οικοτρόφου ρώτησε πως τα παέι το παιδί της, ο Διευθυντής σκεπτικός απάντησε ότι δεν φαινεται να παίρνει τα γράμματα και ότι τα σχέδια της οικογένειας γιά Πανεπιστημιακή μόρφωση μάλλον έχρηζαν αναθεώρησης προς το ταπεινότερο,.. ας μάθει μιά τέχνη...
Ο φιλόδοξος και άξιος μαθητής πικράθηκε και πολλαπλασίασε τις προσπάθειές του, εν όσω ο Ρόμμελ συντριβόταν στο Ελ Αλαμέϊν, επιτρέποντάς του να επιστρέψει στην πόλη του.
Εκεί η πρόοδός του ήταν τέτοια, ώστε μετά την αποφοίτησή του από την Φαρμακευτική Σχολή του Πανεπιστημίου Φουάντ στο Κάσρ Ελ Έϊνι του Καϊρου, και μετά επιτυχή δοκιμασία ενώπιον ειδικής πενταμελούς εξεταστικής επιτροπής, διορίστηκε και δίδαξε στην Φαρμακευτική Σχολή του Πανεπιστημίου Φαρούκ της Αλεξανδρείας.
Μετά την πάροδο οκταετίας, υπέβαλε παραίτηση γιά να αναλάβει την επιχείρηση του πατέρα του.
Αργότερα διετέλεσε και πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Επιστημόνων "Πτολεμαίος Α!" γιά 33 συναπτά έτη.
Στο άκουσμα αυτής της προόδου ο κ. Χιωτίνης επικοινώνησε με τον παλιό του μαθητή και την οικογένειά του και αναγνωρίζοντας το λάθος του ζήτησε συγγνώμη γιά την αστοχία της κρίσης του.
Είπαμε αυστηρός αλλά δίκαιος και πρωτίστως με τον εαυτό του.
Ο Ταξιάρχης Πανορμίτης της Σύμης σκέπει ακόμη το μαγαζί.
Οι ξύλινες πάπιες που ξεγελούσαν τις αληθινές στην λίμνη Μαριούτ, σιωπηλά καμαρωτές στο ράφι.
Εμάς πού μας βλέπετε.... και αρχίζουν ατελείωτες ιστορίες για κυνήγια και ξεγελάσματα, από τις χιλιάδες που έχουν ακούσει από τους κυνηγούς, πολλούς απ' αυτούς, άριστους παραμυθάδες.
Η Στέλλα και ο Νικόλας Παπαντώνης στο Club de Chasse et de Pêche Αλεξανδρείας
(Μόνιμη έκθεση της ιστορικού Ρένας Χρυσοχέρη στο Ελληνικό Προξενείο Αλεξανδρείας από το 2012)
Βγαίνομε έξω και προχωράμε στον παλιό καθεδρικό της κατανάλωσης.
Les Grands magasins Hannaux...
.jpg)
Οι σκάλες μας καλοκοιτάζουν: μα πού μας θυμηθήκατε!
Τίποτα από αυτά που συνηθίζατε να ψωνίζετε δεν συχνάζει πιά εδώ. Ακολούθησαν τα γερά πορτοφόλια στα mall των προαστίων της Αλεξάνδρειας.
Όχι πώς εκεί υπάρχει η ποιότητα, ή η τάξη που ξέρατε...Έ, από εξυπηρέτηση κάτι γίνεται, είμαστε λαός ευγενής και ευέλικτος.
Εδώ έμειναν κάποιες παλιές επιγραφές, πολλά βαμβακερά, μπλούζες, πουκάμισα, πυτζάμες.
Μπόλικα έπιπλα γραφείου και σπιτιού. Άντε και κάποια χρυσοποίκιλτα σαλόνια. Γαμήλιοι θρόνοι !
Όλο και κάποιες φαντασιώσεις θα περισσεύουν...
Τι να πεις...
Γιά να ρωτήσομε τον φίλο Ναμπίλ Ριάντ. Οι γονείς του εργάστηκαν και οι δύο στα Grands Magasins, στην χρυσή τους εποχή.
Ο πατέρας του, ο Σάουκι Ριάντ κατάφερε να διοριστεί όχι χωρίς δυσκολία στα καταστήματα Hannaux το 1948. Πλήθος οι πολύγλωσσοι πωλητές και πωλήτριες. Έλληνες, Μαλτέζοι, Γάλλοι, Βέλγοι, Αρμένιοι και Λεβαντίνοι, Αιγύπτιος σχεδόν κανείς.
Ο παππούς Ριάντ, ως Κόπτης και μερακλής, είχε δημιουργήσει έναν μικρό ιδιότυπο κύκλο ανάμεσα στα Ευρωπαϊκά αρχοντονοικοκυριά της Αλεξάνδρειας. Εισπράκτορας στα τραμ, εταιρία Βέλγων ιδιοκτητών, εξέτρεφε και έσφαζε γουρουνάκια, τα οποία παρέδιδε στα σπίτια, όπου οι σεφ ανελάμβαναν τα περαιτέρω γιά τις λιχουδιές. Βεβαίως υπήρχαν εξειδικευμένα καταστήματα και προμηθευτές, αλλά το σπιτικό πάντα ξεχωρίζει, προτιμάται ...
Έτσι μπόρεσε να βρεί πρόσβαση στον κύριο Raymond Hannaux και να συστήσει τον γιό του Σάουκι, ευγενή, ευπαρουσίαστο και πρόθυμο να μάθει.
Η κάρτα εργασίας του Shawki Riad με την ημερομηνία εισόδου του στην υπηρεσία 1/5/1948 (εργάστηκε εκεί μέχρι το 1984).
Έπιασε δουλειά στο Annexe, ή μικρό Hannaux, σε ξεχωριστό μονόροφο γειτονικό κτίριο, δηλαδή στο Παράρτημα όπου επωλούντο όλα τα είδη που αφορούσαν την ανδρική πελατεία, εκτός από τα παπούτσια που συστεγάζονταν με τα γυναικεία και τα παιδικά στο κεντρικό κατάστημα.
Αυτό το κτίριο πήρε την θέση του Hotel Abbat, από τα παλαιότερα ξενοδοχεία της Αλεξάνδρειας (1858) και ένα από τα ελάχιστα επιζήσαντα κτίρια του βομβαρδισμού του 1882.
Σε αυτή την φωτογραφία, το ξενοδοχείο φαίνεται μπροστά από τον καθεδρικό του Ευαγγελισμού στην παλαιά του μορφή. Αριστερά τα βομβαρδισμένα κτίρια. Μερικοί εκθειάζουν την ακρίβεια των πυροβολητών του Άγγλικού Στόλου και επιμένουν γιά τον επιλεκτικό βομβαρδισμό της πόλης.
Άρχισε λοιπόν ο Σάουκι, ως Controlleur, δηλαδή ελεγκτής, δίπλα στο γυάλινο κουβούκλιο με την ταμία.
Εκεί παρουσιάζονταν τα αγορασμένα είδη με την χειρόγραφη απόδειξη των πωλητών και γινόταν ο έλεγχος, προτού "χτυπηθούν" στην ταμειακή μηχανή.
Μετά ανελάμβανε ο farash, κατώτερος αλλά δεξιοτέχνης υπάλληλος, να τυλίξει τα είδη σε πακέτα, που θα προκαλούσαν την προσοχή, τον θαυμασμό και την προσμονή στον αποδέκτη και τον κύκλο του.
Συλλεκτικό χαρτί συσκευασίας Hannaux, που πωλείται στις μέρες μας στο διαδίκτυο...
Μία από τις ιδιαιτερότητες του μικρού Hannaux, ήταν μιά μεγάλη τοιχογραφία που διέτρεχε το κατάστημα και απεικόνιζε την εξέλιξη της ένδυσης από τον 18ο αιώνα στον 20ο. Ο Γάλλος ζωγράφος επέστρεφε κάθε χρόνο και συντηρούσε/φρέσκαρε την τοιχογραφία.
Στην τελευταία επίσκεψη του φίλου Ναμπίλ το 1990, η τοιχογραφία είχε ασπριστεί και γιγαντιαία λουλούδια "στόλιζαν" το κατάστημα. Αργότερα, το Annexe κατεδαφίστηκε.
Ο Σάουκι, απόφοιτος Αραβικού Λυκείου, ξεχώρισε με την προθυμία του και τον καλό του τρόπο, αλλά τα Γαλλικά του χρειαζόντουσαν βελτίωση...πήγε λοιπόν στο Γαλλικό σχολείο...γιά τα περαιτέρω......Απεδείχθη από μηχανής θεός γιά τον Διευθυντή του σχολείου, καθώς τα Αραβικά μόλις είχαν γίνει υποχρεωτικά και στα ξένα σχολεία. Έτσι ο ...μαθητής Σάουκι ανταπέδιδε, διδάσκοντας Αραβικά στους συμμαθητές του.
Συχνά μετέφερε την εσωτερική αλληλογραφία ανάμεσα στο Αννέξ και το κύριο κατάστημα.
Εκεί γιά πρώτη φορά θα προσέξει μπαίνοντας στα δεξιά , την υπεύθυνη στο τμήμα με τα καπέλλα, Μαρία Τρούλου από την Σύμη. Ο ... Ταξιάρχης Πανορμίτης από το διπλανό κατάστημα Παπαντώνη, φαίνεται βοήθησε όσο μπορούσε...και σε δύο-τρία χρόνια, το 1952...
Το ισόγειο του καταστήματος ήταν αφιερωμένο στα μικροαντικείμενα πολυτελείας μέσα στις κρυστάλλινες βιτρίνες τους. Ωρολογοποιϊα, φω μπιζού περιωπής (συλλεκτικά σήμερα), γάντια, τσάντες, γούνες, παρφέν.....αξεσουάρ. Δεξιά υφάσματα σε μεγάλη ποικιλία.....επίσης μικροέπιπλα στυλ, όπου υπεύθυνος ήταν ο Μπέρζ, Αρμένης την καταγωγή.
Οι ανάλογες βιτρίνες σήμερα. Τα μπομπέ κρύσταλλα, έχουν αντικατασταθεί.
Απέναντι από την είσοδο στο ισόγειο, στο βάθος, ήταν παραδόξως το κεντρικό χρηματοκιβώτιο. Αντί να είναι κρυμμένο σε πάνω όροφο, στέκονταν σε δημόσια θέα, μεγάλο δωμάτιο 30- 40 τετραγωνικών, τριγυρισμένο από σιδερένια μασσίφ κάγκελα. Εκεί μετά από κάποια χρόνια δούλεψε ο αδελφός του Σάουκι και καλούσε τον ανηψιό του Ναμπίλ, να τον κεράσει σοκολά γκλασέ από το γειτονικό καφέ του καταστήματος που μοσχομύριζε καφέ, σοκολάτα, λαχταριστά κρουασάν και πατέ.
Η ιστορική μηχανή του 1950, στο εγκαταλελειμμένο καφέ του 2023. Από τα πίσω παράθυρα μπαίνει η δροσιά του κήπου.
Εδώ ο Ναμπίλ Ριάντ και η μέλλουσα γυναίκα του Μαίρη Καλλιγά, αποχαιρέτησαν την Αλεξάνδρεια με δύο σοκολά γκλασέ, το 1980.
Ανεβαίνομε την φαρδυά μαρμαρόσκαλα γιά τον 1ο όροφο.
Στο κέντρο, μπροστά και γύρω από τον κλωβό του ανελκυστήρα, ήταν τα παπούτσια, γυναικεία, παιδικά και ανδρικά, όπως φαίνεται και από τις ξεχασμένες ταμπέλλες. Στρώσεις σκόνης προστατεύουν τα πολύτιμα παρκέ.
Δίπλα τα ασπρόρουχα και τα παιδικά
Στη θέση τους σήμερα έπιπλα γραφείου
Ανεβαίνομε στον 2ο και τελευταίο όροφο
Απέναντι από τον κλωβό του ασανσέρ, ήταν τα γραφεία της Διοίκησης
Ο χώρος πίσω από το ασανσέρ ήταν κατά το πλείστον κατειλημμένος από μιά απίστευτη παιχνιδούπολη, χώρα φαντασιώσεων γιά κάθε παιδί, με γονείς κάποιας οικονομικής ευχέρειας.
Γιατί εν γένει, αλλά ιδιαίτερα για τα εισαγόμενα παιχνίδια, "ου παντός πλείν εις" Hannaux...
Επιστολή των καταστημάτων Hannaux το 1936, όπου με Γαλατική ευγένεια ζητείται από την σύζυγο ενός Μπέη στο μακρυνό Ασσιούτ, η εξόφληση λογαριασμου 252,5 Λιρών Αιγύπτου, ποσού ίσως αντιστοίχου με τις μηνιαίες ανάγκες 10 μέσων οικογενειών της εποχής.
Σήμερα η αχανής έκταση είναι χωρισμένη σε δωμάτια με προτάσεις επίπλωσης διαφόρων στυλ.
Την μία ώρα περίπου που μείναμε στο κατάστημα δεν είδαμε ούτε έναν πελάτη σε οποιοδήποτε τμήμα του καταστήματος!
Ο Σάουκι Ριάντ έγινε Διευθυντής στο Αννέξ. Εκεί, ως μόνος Αιγύπτιος εργαζόμενος και γνώστης των μηχανισμών της εταιρίας, του ζητήθηκε να παραλάβει το σύνολο των καταστημάτων Αλεξανδρείας, Μανσούρας, Μίνιας, Σουέζ, Ισμαηλίας, εκ μέρους της νέας κρατικής διοίκησης.
Τον έφεραν σε πολύ δύσκολη θέση απέναντι στους μέχρι τότε ανωτέρους του. Χρειάστηκε παρέμβαση του ιδιαίτερου γραφείου του Προέδρου Νάσερ, γιά να δεχτεί και να ξεκινήσει η διαδικασία.
Οι μέρες που τα στελέχη του Raymond Hannaux, ήταν καλεσμένοι του στα Cabanons του Σουέζ, γιά δείπνα, χαρτιά και χορό, είχαν τελειώσει.
Εργο Νορβηγικού αρχιτεκτονικού γραφείου. Δέος σε πιάνει να σκεφτείς την θεμελίωση αυτού του συγκροτήματος παρά θιν αλός, σε εδάφη κατ'εξοχήν προσχωσιογενή, μεταξύ θαλάσσης και λίμνης Μαρεώτιδος.
Μαζί τους κοιτά και η κεφαλή του Αλεξάνδρου, δώρο του Ελληνικού υπουργείου Πολιτισμού
Κάπως αριστερότερα κοιτά, ένας από τους Πτολεμαίους διαδόχους του, ο Β!, ο ιδρυτής του Φάρου.
Αλιεύθηκε στα νερά μπροστά στην παλιά θέση του Φάρου, από την ομάδα του Ζαν-Ύβ Εμπερέρ.
Αντικρύζουν την Σιλσίλα, το αρχαίο ακρωτήρι της Λοχιάδας, που συνεχίζεται γιά εκατοντάδες μέτρα, υποθαλάσσια πιά, με απομεινάρια από τα Παλάτια της Κλεοπάτρας.
Τώρα την στολίζει ένα γλυπτό σύμπλεγμα του Φάτχυ Μαχμούντ, με θέμα την αρπαγή της Ευρώπης.
Το εισιτήριο, κοινό γιά όλους
Αριστερά μετά την είσοδο, κάπως παραμελημένη πιά, η πλάκα των εγκαινίων με το όνομα του εκπεσόντος προέδρου και της εξοχωτάτης συζύγου του. Είναι τιμή της Διοίκησης που την διατηρεί. Άσφαλτοι διοικούντες δεν υπάρχουν και ο καθείς στη θητεία του προσπάθησε, με μεγαλύτερη ή λιγότερη επιτυχία.
Στα δεξιά μετά την είσοδο, ένα σχετικά μικρό βιβλιοπωλείο, πουλά αναμνηστικά επιλεγμένης αισθητικής και εκτέλεσης, αλλά κυρίως βιβλία στα Αγγλικά ή Γαλλικά. Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα η σειρά The Alexandria and Mediterranean Research Center Monographs, με βιβλία αναμνήσεων των μελών των ξένων παροικιών στην Αίγυπτο.
Μερικά παραδείγματα
Στην συνέχεια υπάρχει μιά σχετικά ευρεία αίθουσα, ως προθάλαμος, όπου ο επισκέπτης μπορεί να επιλέξει την αίθουσα παροδικών εκθέσεων με δωρεάν είσοδο, να κατέβει στο μικρό αλλά ενδιαφέρον αρχαιολογικό μουσείο, ή να προχωρήσει σε ένα είδος μπελβεντέρε, όπου όσοι βιαστικοί, μπορούν να θαυμάσουν πίσω από μεγάλες κρυστάλλινες επιφάνειες την κύρια αίθουσα-καθεδρικό της Βιβλιοθήκης
Μπαίνομε στην κύρια πολυεπίπεδη αίθουσα από τις πλαϊνές σκάλες. Δεκάδες ομαδοποιημένα γραφεία με ηλεκτρονικούς υπολογιστές, φιλοξενούν μαθητές και σπουδαστές κατά μόνας ή σε παρέες. Όλοι ήσυχοι, αφοσιωμένοι σε ότι κάνουν, χωρίς να υπάρχει εμφανές σύστημα επιτήρησης, ή επιβλέποντες υπάλληλοι. Σίγουρα υπάρχει το απαραίτητο προσωπικό, αλλά ησυχία και ευταξία επικρατούν παντού.
Όταν παρέχονται έργα υψηλών προδιαγραφών, το κοινό αναγνωρίζει την ποιότητα και καταθέτει τον σεβασμό που τους αξίζει.
Δωρεά Αιγύπτιου επιχειρηματία
Η δωρεά 500.000 βιβλίων της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας (BnF)
Η δωρεά 400.000 βιβλίων και 20.000 περιοδικών/εφημερίδων, του Βασιλικού Τροπικού Ινστιτούτου της Ολλανδίας (ΚΙΤ).
Δωρεά Αιγυπτίου Πρέσβυ
Ακολουθεί διακριτή περιοχή, αφιερωμένη στην Γαλλοφωνία, με ξεχωριστή υποδοχή. Τα ερμάρια που την περιβάλλουν, είναι στολισμένα με φωτογραφίες και σύντομα βιογραφικά, συγγραφέων του ευρύτερου Γαλλόφωνου χώρου.
Ανάμεσα στις συστάδες των γραφείων και στα βιβλιοστάσια, μικρά ή μεγαλύτερα "ξέφωτα", όπου εκτίθενται παλιές εκτυπωτικές μηχανές, πρέσσες λιθογραφίας, ή ακόμα και μηχανές επεξεργασίας εικόνων.
Σε ξεχωριστό δωμάτιο περιορισμένων διαστάσεων οι πρώτες ιστορικές εκδόσεις γιά την Αίγυπτο.
Δεν θα μπορούσε φυσικά να λείπει η Ναπολεόντεια εποποιΐα με την "Description de l'Egypte"
Στον "τοίχο της γνώσεως" μπορούν να προβληθούν διάφορα θέματα.
Εδώ φωτογραφία του προθαλάμου του τάφου του Τουτανχαμών την εποχή της ανακάλυψής του το 1922, από την ομάδα του Λόρδου Κάρναβον. Χρησιμοποιώντας την επαυξημένη πραγματικότητα, μπορεί κανείς με ένα τάμπλετ ή "έξυπνο κινητό", να επιλέξει και προβάλει τρισδιάστατα, διάφορα εικονιζόμενα εδώ αντικείμενα και πληροφορίες που τα αφορούν.
Αποχαιρετούμε την μεγάλη αίθουσα, από την "πρώρα" του μπελβεντέρε.
Στά υπόγεια της Βιβλιοθήκης μικρό Αρχαιολογικό Μουσείο, με ξεχωριστό εισιτήριο
Περιέργως εισαγωγικό θέμα του Μουσείου είναι τέσσερα μαρμάρινα αγάλματα του 19ου αιώνος.
Απεικονίζουν τις 4 εποχές και βρίσκονταν στους περίφημους κήπους της φημισμένης έπαυλης Αντωνιάδη, δωρεά του ομωνύμου Sir John, στην Δημαρχία Αλεξανδρείας.
Γιά φωτογραφίες των κήπων Αντωνιάδη ίδε τον Google map: My own Alexandria στην ανάρτηση
βρίσκοντας το αντίστοιχο γεωγραφικό σημείο Point 61.
Η δεύτερη από διορίτη, με ένθετα μάτια και ιδιαίτερη λεπτότητα στην λάξευση, και οι δύο από το Αμπουκίρ.
Άγαλμα Πτολεμαίας Βασίλισσας με το ένδυμα της Ίσιδος με τον χαρακτηριστικό κόμπο πάνω από το δεξί στήθος, Αμπουκίρ.
Ξύλινη ταφική μάσκα της 12ης Δυναστείας (1985-1977 π. Χ.). Με ανοιχτά μάτια, μύτη και στόμα, διατηρούνται δίαυλοι επικοινωνίας μεταξύ νεκρών και ζώντων, ώστε ο νεκρός με μαγικό τρόπο να παρακολουθεί τα τεκταινόμενα στον κόσμο των ζώντων.
Κεφαλή του Πτολεμαίου Γ!, του Ευεργέτου, από ασβεστόλιθο. Βρέθηκε το 1993 στην ανασκαφή ανέγερσης της Μπιμπλιοτέκα. Στενά συνδεδεμένος με την Αλεξανδρινή Βιβλιοθήκη, φρόντιζε την προμήθειά της με τα σπανιότερα χειρόγραφα μεγάλων συγγραφέων. Έχτισε το Σεράπειον, τόπο λατρείας του Σέραπι, καθώς και Ναό στο Έντφου της Άνω Αιγύπτου μαζί με την σύζυγό του Βερενίκη Β!
Κεφαλή της Βασίλισσας Βερενίκης Β! από ασβεστόλιθο, με χτένισμα σε σχήμα διαδήματος. Βρέθηκε το 1993 στην ανασκαφή ανέγερσης της Μπιμπλιοτέκα. Άλλη εκδοχή αναπαράστασης της Βερενίκης Β!, μπορείτε να δείτε στο μωσαϊκό του Ελληνορωμαϊκού Μουσείου, στην παρακάτω ανάρτηση.
Μωσαϊκό εξαιρετικής τέχνης, που βρέθηκε επίσης στην ίδια ανασκαφή
Αναρωτιέται κανείς ποιές παρατηρήσεις θα είχε να κάνει ο ζωγράφος Γιάννης Τσαρούχης (1910-1989) αν είχε δει την εικονιστική ποιότητα αυτών των μωσαϊκών. Μόλις κυκλοφόρησε η μοναδική καταγραφή μαθημάτων του ζωγραφικής στην Χίο το 1981, από τις εκδόσεις Άγρα, όπου μεταξύ άλλων εξιστορεί τις έρευνες και τους προβληματισμούς του γύρω από την αρχαία ζωγραφική και τα μωσαϊκά.
Νεκρικές Ελληνορωμαϊκές μάσκες
Νεκρική μάσκα και μπούστο εντυπωσιακής μίξης τεχνοτροπιών.
Δείγμα επιτύμβιας Μακεδονικής ζωγραφικής.
Ξαφνικά, μαρμάρινη κεφαλή (332-331 π.Χ), ενός παλαιού γνώριμου Ξενοφώντος. Αγορά από τον Αμπού Μαγιούρ (έμπορο τέχνης;) στο Καϊρο.
Κλείνω τα πορτραίτα με το παραπάνω, τύπου Φαγιούμ, ένα βήμα πριν την Βυζαντινή εικονογραφία.
Έπεται μιά ενότης γύρω από την νήσο την επονομαζόμενη του Νέλσονος, στον κόλπο του Αμπουκίρ.
Αναφορά σε αυτή την ενότητα, θα βρείτε σε μιά ανάρτηση, γύρω από μιά εκδρομή στο Αμπουκίρ.
Πάνω, μιά εικόνα δορυφόρου με τις ανασκαφείσες περιοχές.
Η έκθεση του Μουσείου κλείνει με αντικείμενα της Αραβικής περιόδου, συνεισφορές στα Μαθηματικά, την Αστρονομία, την Καλλιγραφία.
Αστρολάβος με αστρολογικούς διαχωρισμούς και Κουφικές επιγραφές
Λύχνος με ανάγλυφες χρωματιστές καλλιγραφημένες επιγραφές
Κείμενο και φωτογραφίες © Ιωάννη Καλλιανιώτη
Θερμές ευχαριστίες στον καλό φίλο Ναμπίλ Ριάντ γιά την αναβίωση τόσων αναμνήσεων από το Hannaux και τις φωτογραφίες από το οικογενειακό αρχείο.
