Φωτορομάντζο Αλεξάνδρειας, ημερολόγιο από 23 έως 31 Μαρτίου 2023
Φωτογραφίες και κείμενο © Γιάννη Καλλιανιώτη
7η ημέρα, 29/3/2023
Η μέρα αρχίζει με μικρή περιήγηση σε Σάτμπυ και Μαζαρίτα
Μεταξύ Σάτμπυ και Μαζαρίτα
Η είσοδος σε μία από τις καινούργιες οκέλλες, στο ύψος των παραδόσεων της πόλης
Εκλεκτιστική πρόσοψη στην Μαζαρίτα
Επιβεβαιωτική επίσκεψη στο 1ο/2ο
Κοιμητήριο.
Το οικόπεδο του 1ου Κοινοτικού Κοιμητηρίου είχε παραχωρηθεί από τον Μωχάμεντ Άλυ όπως και τα άλλα αντίστοιχα Κοιμητήρια των άλλων Χριστιανικών Κοινοτήτων.
Κάποια στιγμή υπήρξε κορεσμός του χώρου και
η Κοινότης αγόρασε ακριβώς από πίσω, στον παράλληλο δρόμο, οικόπεδο για την
επέκταση του 1ου και για το 2ο και 3ο
Κοιμητήριο.
Το μνημείο των Ικάρων
Την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, γίνεται τελετή κατάθεσης στεφάνων.
Την ημέρα των Ταξιαρχών τελείται μνημόσυνο.
Ύψωμα Παπαποστόλου Ύψωμα 104
Εδώ έπεσε ο Έλλην Ανθυπολοχαγός
Χαραλ. Παπαποστόλου
26-10-1942 Μάχη Ελ Αλαμέϊν
πολεμώντας για την απελευθέρωσιν της Ελλάδος
αλλά και διά την
επικράτησιν της ελευθερίας εις όλην την ανθρωπότητα
Αιωνία του η μνήμη
Στην βάση της στήλης, περιμετρικά σε 3 γλώσσες:
Ο Ελληνισμός είναι ιδέα πανανθρώπινη, είναι το
πνεύμα της παγκοσμίου ελευθερίας γι’ αυτό δεν έχει γεωγραφικά σύνορα, γι’ αυτό
τον συναντάμε παντού
Μικρή ορθογώνια πλάκα Το μνημείον ετοποθετήθη προσωρινώς εδώ επειδή το
ύψωμα 104 περιβάλλεται ακόμη από ναρκοπέδια.
Στην βάση Αρ.
αδείας 5.2.4 55, 16-3-1992, της Κυβερνήσεως της Αιγύπτου
Οικ. Κλήμη Οικ. Σαμαροπούλου
Η αγαπητή Κα Ανδρονίκη. Γλυκύτατη, χαμογελαστή, όλο κατανόηση και μπλε μάτια άτακτου μικρού παιδιού
Οικ. Ν. Κοκκιναρά Ιωάννης Π. Μισετζής, Προσκυνητής, ετών 38
Παναγιώτης Φ. Λυσσαίος 16/8/1952, ετών 70
Στο τέλος του 2ου Κοιμητηρίου, προς το εξαφανισμένο 3ο,
λίγοι απομένουν οι ξύλινοι σταυροί που επιβιώνουν της υγρασίας.
Κανένα ίχνος δε, των τάφων των ελευθεροφρόνων (libre penseurs), που είχε καταγράψει η αείμνηστη καθηγήτριά μας Βιργινία Βέργη-Νέρη.
Μέρος της εργασίας της δημοσιευμένο στο περιοδικό
Παλίμψηστο της Βικελαίας Βιβλιοθήκης Ηρακλείου Κρήτης, αναδημοσίευσε στο LiFO ο κ. Στάθης Τσαγκαρουσιάνος.
8 επιτύμβια επιγράμματα σε τάφους της ελληνικής Αλεξάνδρειας | LiFO
Επίσης υπάρχει σχετικό άρθρο της στο περιοδικό Ιστορία Εικονογραφημένη, τεύχος 384, Ιούνιος 2000.
Χωνευτήριο οστών
Κατόπιν κατευθυνθήκαμε προς το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας
Καθ’ οδόν, κλειστό κιόσκι εφημερίδων στην οδό Σερίφ και ένας από τους αναρίθμητους φύλακες - θυρωρούς της πόλης.
Στην οδό Σερίφ ακόμα στέκεται η επιγραφή της εταιρίας Κ. Μ. Σαλβάγου & Σια, απέναντι σχεδόν από την οκέλλα Αμπέτ, όπου νοίκιαζαν οι Καβάφηδες στις δόξες τους πριν το 1882. Λοξά Σερίφ και Σέσωστρις γωνία, το σημερινό Brazilian Coffee (φωτ. 2010).
Στο Πατριαρχείο, μάς δέχτηκε ο Μητροπολίτης
Πηλουσίου Νάρκισσος, Γενικός Πατριαρχικός Επίτροπος.
Υψηλής ευστροφίας και σε θαυμάσια Ελληνικά
μας εδήλωσε Ιορδανός Βεδουϊνικης καταγωγής και μονοπώλησε την κουβέντα στην
σύντομη συνάντηση. Ευτυχώς είχα επισκεφθεί το Πατριαρχείο το 2010, γιατί λόγω
επισκευών και εργασιών καθαριότητος οι χώροι μας δηλώθηκαν μη προσβάσιμοι.
Η είσοδος του Πατριαρχείου, από τον αύλειο χώρο του Καθεδρικού Ναού του Ευαγγελισμού.
Το Πατριαρχείο στεγάζεται στην κάποτε
Τοσιτσαία Σχολή γενναιόδωρα ανακαινισμένη από την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος
επί Προεδρίας του Αιγυπτιώτη Τάκη Αράπογλου.
Η Αίθουσα Θρόνου είναι λαμπρή και υπήρξε ειδικός σχεδιασμός και σύγχρονες εγκαταστάσεις γιά την ιστορική Πατριαρχική Βιβλιοθήκη.
Η αυλή της Τοσιτσαίας σχολής, σήμερα Πατριαρχείο, στο βάθος η ιστορική Πατριαρχική Βιβλιοθήκη.
Η αίθουσα του Θρόνου και το γραφείο του Πατριάρχη
Γύρω στο 2010, μιά μικρή εκσκαφή γιά την εγκατάσταση ανελκυστήρα, απεκάλυψε μιά από τις πολλές δεξαμενές νερού της πόλης (κιστέρνες). Ας μην ξεχνάμε την γειτνίαση με το Τζαμί του Νάμπι Ντανιέλ (Προφήτη Δανιήλ) και των μυθικών υπογείων του...
Τα γραφεία του Πατριαρχικού Επιτρόπου
Προσευχητικό παρεκκλήσιο του Πατριάρχη Αλεξανδρείας
Αδριάντας Γεωργίου Αβέρωφ
Έργο του Τήνιου γλύπτη Γ. Βιτάλη
Λεπτομέρειες
Ευτυχώς ήταν ανοιχτός ο Καθεδρικός Ναός του Ευαγγελισμού ανακαινισμένος μοναδικά από το Ίδρυμα Ωνάση επί Προεδρίας του Στέλιου Παπαδημητρίου.
Η ανακαίνιση δεν περιορίστηκε στην ορατή διακόσμηση και μελέτη φωτισμού, συμπεριέλαβε εξυγίανση και αποστράγγιση της θεμελίωσης και του γύρω υπεδάφους, στατική αποκατάσταση, ακόμη και υδραυλικά και όψεις των όμορων πολυκατοικιών, ορατών από τον περίβολο της εκκλησίας.
Όλα περιγράφονται διεξοδικά στον σχετικό
τόμο, εκτός εμπορίου, που εξέδωσε το Ίδρυμα με άρτια τυπογραφική επιμέλεια του
Ηλία Καψάλη.
Σήμερα, μετά από σχεδόν 20 χρόνια (Οκτώβριος 2023), παρουσιάστηκαν προβλήματα σε δύο σημεία της εξωτερικής όψης του Ναού. Τεχνικοί και Κοινοτικοί, αναζητούν λύσεις.
Φωτογραφήσαμε εν ηρεμία και δοκιμάσαμε
ψέλνοντας την ακουστική του: θαυμασία.
Ο Άγιος Γεράσιμος αφιέρωμα Κεφαλλήνων Η Παναγία Μυρτιδιώτισσα αφιέρωμα Κυθηρίων
Το μεσημέρι ο Γιώργος Δαγιάντης ήταν
καλεσμένος αλλού και εγώ απήλαυσα την φιλοξενία και την μαγειρική δεινότητα του
Πέτρου Λούτση με καβούρια βραστά και γαρίδες σε σάλτσα ντομάτας.
Τα παζάρια της πλατείας πασίγνωστα
Κανείς δεν τόλμησε ποτέ να κουνήσει τον αδριάντα του
Μοχάμεντ Άλυ
Του συμπαραστέκεται από μακριά η νεοκλασσική μαρμάρινη Γκλοριέττα που ανήγειραν οι Ιταλοί προς τιμήν του Χεδίβη Ισμαήλ και την εκόσμησαν με τον αδριάντα του.
Η Αιγυπτιακή Δημοκρατία αφαίρεσε τον αδριάντα, τοποθέτησε βωμό και ονόμασε την εγκατάσταση Μνημείο του Αγνώστου Ναύτου.
Η Αγγλικανική εκκλησία του Αγίου Μάρκου, δύσκολη στην φωτογράφηση, καθότι καλά φυλασσόμενος τόπος, όπως όλες οι εκκλησίες και τα ξένα πολιτιστικά κέντρα.
Γύρω στην πλατεία αρχοντικά και εμπορικά κτίρια, όλα χτισμένα μετά τον βομβαρδισμό της πόλης από τον Αγγλικό στόλο το 1882.
Δύο μεγάλα πάρκινγκ δείχνουν την θέση του εμβληματικού Μεγάρου Τοσίτσα, κτιρίου ισοδύναμου με τα Παλαιά Ανάκτορα των Αθηνών, τηρουμένων των αναλογιών.
Στο Μέγαρο αυτό του επιστήθιου φίλου του
Μοχάμεντ Άλι, εκ των ιδρυτών και πρώτου Προέδρου της Ελληνικής Κοινότητας
Αλεξανδρείας, στεγάστηκε αργότερα το Χρηματιστήριο της πόλης, η Μπόρσα.
Από το μπαλκόνι της ο φλογερός πρόεδρος Γκαμάλ Αμπντ Ελ Νάσερ εξήγγειλε την 26η Ιουλίου 1956 την εθνικοποίηση της Διώρυγας του Σουέζ, προφέροντας δύο φορές τον συνθηματικό κώδικα "Ντε Λεσσέψ", σημάδι στις ειδικές του δυνάμεις να καταλάβουν τα γραφεία της πανίσχυρης ¨Εταιρείας της Διώρυγας του Σουέζ", ένα Αγγλογαλλικό κράτος εν κράτει.
Περαιτέρω νυχτερινή λιτάνευση κτιρίων που
"ήταν κάτι μιά φορά". Πανίσχυρες κάποτε τράπεζες, καταστήματα, μέγαρα.
Στο βάθος περιμένει στα λευκά η μεγάλη αρχόντισσα, η Λέσχη Μοχάμεντ Άλι (Cercle Mohammed Ali), όπου το 1941 ο πρόσφυγας, μαχητής του Αλβανικού και νεαρός διπλωμάτης Άγγελος Βλάχος, φιλοξενούμενος του πατέρα του Σταύρου Βλάχου, Δικαστή των Μικτών Δικαστηρίων, είχε αντικρύσει την Αργίνη Σαλβάγου, στολισμένη με μοναδικά σμαράγδια να δεσπόζει στο τραπέζι του μπακαρά.
Γιά πρώτη φορά η Λέσχη άνοιξε στο κοινό, αφιερωμένη στους νέους καλλιτέχνες. Οι αρχοντικές πόρτες και η μεγάλη σάλα, μαρτυρούν το τι οπωσδήποτε πρέπει να ήταν.
Η είσοδος στην μεγάλη σάλα
Η μεγάλη σάλα, σήμερα αμφιθέατρο πολλαπλών χρήσεων
Μήνυμα του Γιώργου Δαγιάντη στο Viber. Έχει τελειώσει τα ραντεβού του και προτείνει δείπνο στα Roof restaurants του Metropol ή του Windsor Palace Hotel.
Περνάμε πρώτα από το θρυλικό μεζεδοπωλείο Imperial όπου προτείνονταν στον πελάτη αμέτρητα μικροσκοπικά πιάτα με μεζέδες, ώστε δοκιμάζοντας να επιλέξει τι του τραβάει την όρεξη να παραγγείλει.
Ο ευγενέστατος νεώτατος μαιτρ, μας
πληροφορεί ότι κρατούν την παράδοση προτείνοντας μιά ποικιλία από μίνι
μπέργκερ,... αλλά οργανώνουν μπουφέδες μόνο μετά από προκράτηση και προεξόφληση
των συμμετεχόντων. Καταλαβαίνετε, το κόστος μας απαγορεύει να διακινδυνεύσομε
ανεξόφλητη παραγγελία...
Προσπερνάμε το χλιδάτο ξενοδοχείο Σέσιλ με
την άριστα συντηρημένη διακόσμηση του 1930, και πλησιάζομε το διπλανό του ξενοδοχείο Windsor Palace Hotel.
Κάποτε ιδιοκτησία της οικογένειας Βαρότση, έχει αγοραστεί από τον ιδιοκτήτη του Μετροπόλ, που αναβίωσε την παλιά χλιδή, συντήρησε τα ζωγραφιστά ταβάνια, ακόμα και τα ασανσέρ του 1920, κράτησε το πιάνο με ουρά και τα συλλεκτικά μπρόνζ.
Το προσωπικό νεανικό, αγγλομαθές και άκρως επαγγελματικό σε κάνει να αισθάνεσαι παλιός γνώριμος. Ούτε λόγος γιά Ρούφ Γκάρντεν, ο αέρας λυσσομανάει. Το εστιατόριο που λειτουργεί είναι ελκυστικό αλλά δεν είναι το ζητούμενο.
Κατεβαίνομε στην παραλία και ο Γιώργος ζητά
να δει την πανσιόν Crillon. Μα τέτοια ώρα? Θα σου δείξω φωτογραφίες...δεν πείθεται.
Μπαίνομε στην καλοφωτισμένη είσοδο ολομάρμαρη λευκή με πράσινα νερά. Μέσα στο παλαιϊκό ασανσέρ, η καλογυαλισμένη μπρούντζινη πινακίδα υποδεικνύει, Réception 3ème étage.
Προχωράμε στο μακρόστενο σαλόνι με τα
βαλσαμωμένα πουλιά. Γύρω του οι πόρτες των δωματίων με μπαλκόνι πάνω στην
θάλασσα. Τα μπάνια είναι κοινά, μεγάλα και 2 ανά όροφο.
Ευχάριστη έκπληξη όλα φρεσκοβαμμένα και συντηρημένα. Ανησυχητικό σημάδι, πάνω από την μικροσκοπική ρεσεψιόν, ο φιλόξενος Διευθυντής που ήξερα ...καδραρισμένος σε φωτογραφία.
Από τα βάθη ξεπροβάλλει ένας ευγενής τριανταπεντάρης που μας ρωτά τι θέλομε. Ξέρετε, έρχομαι χρόνια εδώ και ο φίλος μου θα ήθελε να δει τα δωμάτια...
Η υπηκοότης σας? Ελληνική. Λυπάμαι δεν δεχόμαστε πιά αυτή την υπηκοότητα. Αλλά? Μόνο Αιγυπτιακή υπηκοότητα.
Επεμβαίνει ο Γιώργος, μα αυτή έχω εγώ.
Τότε είστε καλοδεχούμενος!
Είδαμε και τα δωμάτια ευρύχωρα δίκλινα, με ένα
μικρό νιπτήρα και τα ανεκτίμητα μπαλκόνια με τραπεζάκι και πολυθρόνες να
επικρέμανται της Κορνίς...Μα γιατί αυτή η αλλαγή?
Σιωπή..ίσως τα κοινά μπάνια , η μείξις των εθνών...ειρωνεία σε μιά πόλη όπου όλα ήταν ανάμικτα αλλά και ξεχωριστά...
Ο παλιός διευθυντής ? Απεβίωσε...
Άλλη μιά πόρτα κλείνει κατάμουτρα…
Οι σερβιτόροι, μορφή, καθαριότης, στήσιμο, το απάνθισμα της Αιγυπτιακής ευγενείας που είναι το μεγαλύτερο κεφάλαιο αυτής της καλής χώρας.
Παρηγοριά μας, μιά παρέα αυθεντικά Βασιλική. Όταν γυρίσαμε το κεφάλι στο τραπέζι που καθίσαμε τυχαία - μόνοι πελάτες μιά ώρα όπου όλοι χωνεύουν στα σπίτια τους το γεύμα της γιορτής, είδαμε να κρέμεται σε κάδρο η φωτογραφία της Βασίλισσας Σοφίας με την αδελφή της Ειρήνη, την δεκαετία του 1980 στο ίδιο εστιατόριο. Δεν υπάρχει άλλη φωτογραφία στο μαγαζί.
Φεύγοντας κατά τις 22.30 άρχισαν να ζωντανεύουν τα μαγαζιά. Περάσαμε από το γνωστότατο μαγαζί ανδρικών νεωτερισμών Shick και το αντίστοιχο παιδικό Enfant Shick.
Κρατούν καλά, όπως και το θρυλικό γλυκοπωλείο Καν-Καν ( από το 1967) με κουφέτα καραμέλλες και πυραμίδες κάθε γλυκολιχουδιάς.
Η πίσω μεριά του Délices
Ένα από τα καφεκοπτεία Σοφιανόπουλου
Το ιστορικό Cicurel που έχασε κι'αυτό την ορθογραφία του
