thymamai@remembering

Φωτορομάντζο Αλεξάνδρειας, ημερολόγιο από 23 έως 31 Μαρτίου 2023

Φωτογραφίες και κείμενο © Γιάννη Καλλιανιώτη

3η ημέρα 25/3/2023

09.45 Καθεδρικός ναός του Ευαγγελισμού, φθάνομε συγχρόνως με τον Γενικό Πρόξενο, με το σημαιάκι στην Μερσεντές και το πουλμανάκι της Κοινότητος με την Διευθύντρια Πασχαλίνα Αγαπιάδη, τους καθηγητές, τους προσκόπους, τους σημαιοφόρους και τους παραστάτες της σημαίας.

Η Δοξολογία προβλέπεται για τις 10.00, αλλά ο Σεβασμιώτατος Ναυκράτιδος ξεχειλώνει την λειτουργία και την φιλοδωρεί με λόγο μάλλον μακρόσυρτο, αλλά εμπνευσμένο, όπου παρελαύνουν οι δόξες της πόλεως, του Έθνους και του Ευαγγελισμού.

Η Δοξολογία τελείται 10.40. Μετά καφές στο αρχονταρίκι, όπου δεν έχει κληθεί...κανείς και παρευρισκόμαστε εμείς οι 3 ως φίλοι...παράγοντος και...αυτοδικαίως ο Γενικός Πρόξενος μετά της εριτίμου συζύγου.

Αργότερα, άλλος καφές και ιδιότυπα σκαλτσούνια στο Délices. Ο Γιώργος Δαγιάντης αριστερά, φορά στο τσεπάκι συλλεκτικό σήμα ΑΓ, του Αβερωφείου Γυμνασίου.

Το μεσημέρι ψάρι τηγανητό με λίγη κρέμα σκορδαλιάς στην Ένωση.

Το απόγευμα επίσκεψη στον Ναό του Αγίου Νικολάου στην Ιμπραημία δίπλα στην θάλασσα που έχει ανακαινιστεί με την επίβλεψη του φίλου Πέτρου Λούτση, εκ βάθρων καθώς η διπλανή πολυκατοικία κατέρρευσε και πλάκωσε την μισή εκκλησία.

Το βράδυ τραπέζι του Πάρη Μακρή στην Ένωση, που ξεδιπλώνει όλη την εκτεταμένη βεντάλια των μεζέδων της κουζίνας της.

4η ημέρα 26/3/2023

Ξεκινώ το πρωί γιά την γειτονιά μου που απέχει 10 λεπτά από τα Σχολεία. Περνώ από τους κήπους Σαλαλάτ που αποφεύγαμε τότε λόγω κακοφημίας και έλλειψης καθαριότητας και πέφτω στην ανασκαφή της Κας Καλλιόπης Λημναίου-Παπακώστα.

Ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου - Η ελληνίδα αρχαιολόγος στην ανασκαφή που πιστεύει πως κρύβει το μυστικό | LiFO

Σχετικό άρθρο της LiFO

The Lost Tomb of Alexander the Great - Watch Free Online (documentarymania.com)

Σχετικό documentaire του National Geographic

Πλησιάζω και με αποπέμπουν. Απαγορεύεται, μην φωτογραφίζετε κλπ.

… Μα είμαι Έλληνας και πέρασα να πω μιά καλημέρα.

Έλληνας! Ένα λεπτό, η Κα Παπακώστα θα ανέβει να σας δει. Ανεβαίνει τα 15 μέτρα που μας χωρίζουν και μένει 15 λεπτά περίπου. Ευγενής και επεξηγηματική, δεν χρηματοδοτείται από καμμία Ελληνική πηγή δημόσια ή ιδιωτική, τώρα και 14 χρόνια. Ξέρω ότι έχει ανακαλύψει έναν εκπληκτικό μαρμάρινο αδριάντα του Μ. Αλεξάνδρου σε νεανική ηλικία, μοναδικό.

Θα τον δω σε λίγο, 500 μέτρα από εκεί, στο Μουσείο της πόλεως που στεγάζεται στο παλιό Αμερικάνικο Προξενείο, κάποτε Μέγαρο του Λιβανέζου Βασσίλι Πασά στην οδό Φουάντ .

Από τα τέλη Οκτώβρη 2023, το άγαλμα εκτίθεται στο ανακαινισμένο Ελληνορωμαϊκό Μουσείο της Αλεξάνδρειας, με επιγραφή σαφώς υποβαθμισμένων προσδοκιών, υποθέτω λόγω των αιωνίων ενδοεπαγγελματικών διαφοροποιήσεων.

Η τεχνοτροπία του πάντως μοναδική, σε ένα Μουσείο όπου οι παράμετροι σύγκρισης βρίσκονται σε αφθονία.

Τα υποβρύχια ευρήματα του Jean Yves Empereur

Κάλυμμα κεφαλής Ελληνιστικής μούμιας τύπου Φαγιούμ

Καρφίτσα άρ νουβώ με διαμάντια, καλιμπρέ ζαφείρια και σπάνιο μαργαριτάρι σε φυσική χρυσή απόχρωση

Η τέχνη και η γλώσσα Ελληνική, οι τρεις Ιεράρχαι.

Απoχαιρετώ το υπέροχο κτίριο

Περνάω από την γειτονική πολυκατοικία που κατοικούσαμε στο 84 της οδού Φουάντ, ανεβαίνω στον 3ο όροφο, μπαίνω στο τελείως απομαγευμένο πιά διαμέρισμα...

Στεγάζει τώρα μια κρατική υπηρεσία εμπορίου. Αδιαφορία για τον χώρο, σκόνη και ανεπαίσθητη γλίτσα. Άνθρωποι ευγενείς, φιλόξενοι ακούνε ότι « εδώ έζησα παιδί…», περάστε, περάστε…

Μιά ανακούφιση, δεν θυμίζει πιά τίποτα...μένομε αλλού.

Κατεβαίνω στο ημιυπόγειο όπου το διαμέρισμα του θυρωρού, φωνάζω Νούρα...Νούρα, την κόρη των θυρωρών...βγαίνει μιά άγνωστη λεπτή μικροκαμωμένη Νούβια. Τι θέλετε?

Την Νούρα ( μικρότερή μου σε ηλικία). Απεβίωσε, μου λέει απλά και επίσημα...

Η μητέρα της η Όμ Ναγκίμπ (με τ ‘όνομα του μεγαλύτερου γιού)? Απεβίωσε και εκείνη.

Πιό ζωηρά τώρα, ενθαρρυντικά, ζει όμως ο Ναγκίμπ και τ’ αδέλφια του ο Άντελ και η Αμάλ (Ελπίδα), μένουν στο Σίντι Μπίσρ ( μακρυνή παραθαλάσσια γειτονιά).

Τολμάω, ο Σάαντ ( ο βοηθός της μάννας στο σπίτι) ?

Ζει ! Με την γυναίκα του στο Σαϊντ (περιοχή της Άνω Αιγύπτου). Νομίζω από τις πιό ευχάριστες ειδήσεις γιά μένα και τον αδελφό μου. Ο Σάαντ θα πρέπει να είναι 90 τόσο.

Αυτή η χαρά κράτησε λίγους μήνες. Τον Οκτώβρη θα μάθω ότι τελικά και ο Σάαντ μας άφησε χρόνους.

Ο Σάαντ το 1985

Περνάω απέναντι βρίσκω τον Χαμίντο τον γιό του παλιού μας εφημεριδοπώλη Άμ Σάϊεντ (θείο Σάϊεντ), γερασμένο σαν και μένα να πουλά εφημερίδες στην γρίλλια του αρχοντικού των Σούρσοκ. Αγκαλιές, συγκίνηση και...σέλφι.

Το αυστηρού ρυθμού μέγαρο των Σούρσοκ παραμορφωμένο με προσθήκες στην στέγη...μεταξύ καμπαναριού και δείγματος Βερσαλλιών.

Συνεχίζω στην Rue Fouad. Τα μέγαρα στην απέναντι μεριά στέκουν ακόμη, του Μπενάκη ανάμεσα σ’ αυτά.

Θα τα περιδιαβούμε άλλη μέρα.

Στην θαυμάσια πολυκατοικία του 1924, ιδιοκτησίας Βαρώνου Μενάσσε γιά την οποία βραβεύτηκε ο αρχιτέκτων Παρασκευάς, οι καμάρες του ισογείου αλλοιώθηκαν και πλαστικοποιήθηκαν, γίναν μαγαζιά.

Απέναντι χάσκει ο λάκκος από την κατεδάφιση του καμμένου Διοικητηρίου στην «στάση» του 2011. Ήταν ένα λιτά μεγαλοπρεπές κτίριο του 1960.

Ουδέν κακόν αμιγές καλού. Πίσω από τον λάκκο αποκαλύφθηκε η υπέροχη πλάγια όψη του Ελληνορωμαϊκού Μουσείου με την διώροφη verrière. Ανακαινίζεται τα τελευταία χρόνια και τελειωμό δεν έχει. Ανοίγει λένε προσεχώς...

Η εικόνα της περιοχής θα αλλάξει εντυπωσιακά μέχρι τον Οκτώβρη του 2023, οπότε χάριν των εγκαινίων του ανακαινισμένου λαμπρού Ελληνορωμαϊκού Μουσείου, θα αποκατασταθούν οι όψεις της οκέλλας Μενάσσε, θα βαφτούν οι όψεις των οικοδομικών τετραγώνων που περιβάλλουν το μουσείο και στην θέση του πρώην Διοικητηρίου θα διαμορφωθεί λιτή πλατεία με υπόγειο πάρκινγκ.

Περιγραφή όλων αυτών σε μελλοντική ανάρτηση.

Συνεχίζω τον Μάρτη του 2023 στην Rue Fouad.

Προσπερνώ το μικροσκοπικό μαγαζί όπου ο καλλιτέχνης, αρχοντάνθρωπος κ. Μαρής έφτιαχνε μαλακά και άνετα χειροποίητα παπούτσια, κατόπιν παραγγελίας.

Μιά παραγγελία του 1977

Στρίβω ημικυκλικά δεξιά, όπου ο γαλανομάτης και συγκρατημένα χαμογελαστός κ. Μαρλάς πουλούσε κάποτε καπνικά και μπαίνω στην Μισάλλα, δρόμο κινηματογράφων εστιατορίων και "καρδιά" της διασκέδασης του κέντρου.

Προσπέρασα το σινεμά "Αμίρ" (Πρίγκιψ), προβολών 20th Century Fox και προσεγγίζω το σινεμά Μετρό, προβολών της Metro Goldwyn Mayer, με αφήνουν να φωτογραφήσω.

Δίπλα του το εστιατόριο Ελίτ, όπου κάποτε βασίλευε η Κα Χριστίνα που μικρή, είχε γνωρίσει προσωπικά τον Καβάφη. Απέναντι, το Night Club "Santa Lucia "(high end), Cafeteria Asteria (young people), το Ελβετικό ζαχαροπλαστείο Fluckinger, το σούπερ ραφινέ σαντουϊτσάδικο "Λουράντος", το σινεμά Rialto σήμερα γκρεμισμένο.

Η Κα Χριστίνα Κωνσταντίνου το 1985, στο Ελίτ

Σ’ αυτή την γωνία ραντεβού με τους φίλους και βούρ προς τον Ελληνικό Ναυτικό Όμιλο, πολύ κοντά στην θέση του αρχαίου Φάρου και του σημερινού φρουρίου Κάϊντ Μπέη.

ΕΝΟΑ

Η λεπτομέρεια: λεμονάκια ντυμένα με τούλι, ώστε να συγκρατούνται τα κουκούτσια

Θαλασσινές λιχουδιές στο θαυμάσιο εστιατόριο του κ. Σιώκα στην πάνω βεράντα του Ομίλου

Ψαρεστιατόριο υψηλών προδιαγραφών του κ. Σιώκα, ευγένεια και περιποίηση 1^ης τάξεως, τα πάντα απίστευτα γευστικά και ο Δυτικός λιμένας στα πόδια σου.

Στον Όμιλο, μεγάλη αναμόρφωση των εγκαταστάσεων, καθαριότης που δεν υπήρχε παλιά, αναμορφωμένος επί προεδρίας Ε. Κασσιμάτη, σήμερα συνεχίζει επάξια και σαφώς δυναμικότερα, η Κα Λ. Θλιβίτου.

Το κάποτε πρωτοκλασάτο Yacht Club (βλέπε Durrell), ωχριά με άκομψες προσθήκες.

Δυστυχώς γύρω από το φρούριο που κάποτε ατένιζε ελεύθερα την θάλασσα ένα είδος περιφερειακού δρόμου με πυργίσκους τύπου Ντίσνεϋλαντ υπόσχεται να παρακάμπτει την πόλη.

Μαθαίνω ότι ευτυχώς η πρόθεση εγκαταλείφθηκε. Θα διακινδύνευε να μετατρέψει τον Ανατολικό λιμένα σε ημίκλειστη λίμνη.