Δύο εκθέσεις Σύγχρονης Τέχνης στην Αλεξάνδρεια του 2024
Δύο εκθέσεις Σύγχρονης Τέχνης στην Αλεξάνδρεια του 2024
Κείμενο και φωτογραφίες © Γιάννης Καλλιανιώτης
Η πρώτη είναι μιά ατομική έκθεση σε νέο χώρο στην γειτονιά του Ελληνορωμαϊκού Μουσείου.
Η εταιρία ανακαίνισης και εκμετάλλευσης ακινήτων SIGMA Group μετέτρεψε το καταφύγιο μιάς θαυμάσιας πολυκατοικίας του 1900 στην Ρυ Φουάντ σε εκθεσιακό χώρο τέχνης.
Το ονόμασε πολύ απλά καταφύγιο, "Shelter".
Οι προσκλήσεις των εγκαινίων απευθύνονταν όπως είναι φυσικό σε επιλεγμένο κοινό φιλοτέχνων.
Η χαρακτηριστική γενναιοδωρία της Λιλίκας Θλιβίτου μας συμπεριέλαβε στους καλεσμένους και ιδού
Μπαίνομε από την πλαϊνή είσοδο της πολυκατοικίας, από τον κάθετο στην Φουάντ στενό δρόμο
Ένα πλατύσκαλο και αμέσως κατωφερική κλίμακα
Στα δεξιά μας ευρύς χώρος με τον τίτλο της έκθεσης
is a
The City Tram
και το όνομα του καλλιτέχνη
Hassan Ragab
Θα συνεχίσομε όμως ακόμα αριστερότερα σε δεύτερη κατωφερική κλίμακα
και φτάσαμε στο...καταφύγιο
Εδώ μας περιμένει ο καλλιτέχνης και το έργο του
Φωτογραφία, τεχνητή νοημοσύνη και οι εκφάνσεις τους από τον Χάσσαν Ράγκαμπ
"Η πόλη είν' ένα τραμ" έχει ιδιαίτερη σημασία γιά μένα σε πολλαπλά επίπεδα. Όχι μόνο εμπλούτισε την κατανόηση μου του κόσμου, της τεχνολογίας, της αστικής ανάπτυξης και του σχεδιασμού πόλεων, σε συνδυασμό με κοινωνικοοικονομικές μετρήσεις, αλλά επίσης διευκόλυνε μιά βαθιά σύνδεση με την προέλευση και ταυτότητά μου. Μέσα απ' αυτές τις σειρές μπόρεσα να εξερευνήσω έννοιες που ξεπέρασαν τις προσωπικές μου προκαταλήψεις και τους συμβατικούς ορισμούς της επιτυχίας.
Αυτές οι σειρές βουτούν στις ζωές μιάς συγκεκριμένης ομάδας ανθρώπων που ζουν σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο. Ωστόσο, από ευρύτερη σκοπιά, μιλά γιά τις εμπειρίες πολλών που έχουν ζήσει ανά τους αιώνες, καθώς πλησιάζομε να ορίσομε τι σημαίνει "πολιτισμός" στην ανθρώπινη ιστορία. Μου επέτρεψε να συνδεθώ με άτομα από διάφορα μέρη του κόσμου, κάποια από τα οποία δεν συνάντησα ποτέ, ή μία και μόνη φορά. Αυτοί είναι άνθρωποι που βρίσκουν ένα κομμάτι πατρίδας στην Αλεξάνδρεια, όπως άλλοι βλέπουν καθρεφτίσματα των δικών τους σπιτιών σε διαφορετικές πόλεις. Είναι μιά πνευματική σύνδεση που διαπερνά χώρο και χρόνο, ένας διφορούμενος σύνδεσμος που μας ενώνει όλους.
Χάσσαν Ράγκαμπ
Το τραμ έχει σαλπάρει...
Τα παντοπωλεία, παραμονεύουν παντού
Ίσως είναι το σπίτι των παππούδων κάπου μακριά στο Σίντι Μπισρ
Τα βεραντάκια αυτά θα βλέπανε την θάλασσα
Η Αλεξάνδρεια πηγαίνει Σαν Φρανσίσκο
Οι θυρίδες αερισμού του καταφυγίου, παραπέμπουν και σε κατακόμβες
Πάνω από τα πάρκα ευρωπαϊκών πόλεων, πλανάται μιά θύμιση της Αλεξάνδρειας
Εκτελούνται μεταφοραί. Γειτονιές ολόκληρες μεταφέρθηκαν στην μνήμη μόνο.
Living with a tram
Εικόνες από βίντεο του καλλιτέχνη
What
Δεν είναι ποτέ μακριά μας
Εικόνες τυπωμένες σε ύφασμα. Οι πτυχώσεις στις κουρτίνες, κύματα θαλάσσης
Shortcut
Έξοδος κινδύνου
Απλότης, λάμψη, χαμόγελο, Αλεξανδρινές αρετές...
Το κέρασμα ... πολύχρωμοι χυμοί
Κι' ένα μικρό φολκλορικό χορευτικό ...
... που ζητά την συμμετοχή των φιλοτέχνων
Βγαίνομε στο Αλεξανδρινό σούρουπο
Η δεύτερη ομαδική έκθεση στην Μπιμπλιοτέκα Αλεξαντρίνα με τον τίτλο "Ιστορία δύο πόλεων" αποτελεί τον Αλεξανδρινό πόλο της ετήσιας μέγα-έκθεσης της Art d' Egypte πολιτιστικού οργανισμού της Γαλλο-Αιγύπτιας Ναντίν Αμπντέλ Γαφφάρ.
Οι δύο πόλεις είναι η Αλεξάνδρεια και η Αθήνα
Φωτογραφίες του υπογράφοντος, πληροφορίες από το artdegypte.org
Στην ιστοσελίδα αυτή, θα βρείτε περιγραφές των άλλων εκθέσεων του Οργανισμού, στον αρχαιολογικό χώρο των Πυραμίδων και στο Κάϊρο.
Επίσης τα βιογραφικά των καλλιτεχνών που παρουσιάζουν εδώ τα έργα τους.
Περιγράφοντας την καλλιτεχνική τους διαδρομή, μας διαφωτίζουν ότι "εκεί ήταν η αρχή των".
Η καλλιτέχνις εμπνεύστηκε από τον αφορισμό του Πασκάλ " Αν η μύτη της Κλεοπάτρας ήταν μικρότερη, το πρόσωπο ολόκληρου του κόσμου θα είχε αλλάξει" και υπό τον τίτλο "Μήκος περίπου 2 ιντσών", μας παρουσιάζει 50 μύτες από γύψο πάνω σε μεταλλικές βέργες.
Προέρχονται από μαρμάρινες ή γύψινες προσθήκες που έγιναν περίπου το 1900, κατά την συγκρότηση της συλλογής αυτής, σε πρόσωπα ακρωτηριασμένων αρχαίων Ελληνικών ή Ρωμαϊκών αγαλμάτων.
Αργότερα θεωρήθηκαν ανάρμοστες ή ανακριβείς ως προς τα πρωτότυπα και αφαιρέθηκαν.
Ο Όμαρ Τούσσουν, μας παρουσιάζει το μπούστο της Υπατίας, γυναίκας-σύμβολο της μίξης του Αιγυπτιακού και Ελληνικού πολιτισμού, όπως αντανακλάται στην Αλεξάνδρεια.
Η Αντονέλλα Λεόνι παρουσιάζει την "Υπατία" σχέδιο και καλλιγραφία στα Ελληνικά, τα Αραβικά και τα Ιταλικά, σε δύο παπύρους με το επίγραμμα του Παλλαδά προς τιμήν της φιλοσόφου και μαθηματικού.
Το τραγικό της τέλος υπονοείται με λίγο κόκκινο μελάνι που κατευθύνεται στην καρδιά της.
Ο Σαϊντ Μπαντρ, στην "Ιστορία της πόλης", χρησιμοποιεί την απλότητα και την αφαίρεση σε συνδυασμό με την καθαρότητα και την βαρύτητα του υλικού, υπογραμμίζοντας εγγενείς αντιφάσεις.
Ο Ζαν Μπογκοσιάν παρουσιάζει την σειρά "Φοίνιξ", χρησιμοποιώντας τον συμβολισμό του μυθικού πουλιού. Μεταχειρισμένα βιβλία παίρνουν καινούργια ζωή, καιόμενα και αναγεννώμενα ως έργα τέχνης.
Ο Χάζεμ Ελ Μεστικάουϊ, παρουσιάζει "Ότι απομένει από ένεν λαβύρινθο". Ο καλλιτέχνης βλέπει την διαδρομή στον λαβύρινθο ως εσωτερικό ταξίδι. Ένα μόνο μονοπάτι κατευθύνεται στο κέντρο και από το ίδιο, γίνεται η επιστροφή στον έξω κόσμο. Εργαλείο γιά διαλογισμό και προσευχή.
Ο σεχ Ρασίντ Αλχαλίφα με το "Ιστάμενο κινητό", υπενθυμίζει την καλλιτεχνική του πορεία από την απεικονιστική στην γεωμετρική τέχνη, παριστώντας την μεταβολή του τοπίου σε αστικό ιστό.
Ο Μίσα Καττάουϊ, με το έργο του, χωρίς τίτλο, επικεντρώνεται στο αποτύπωμα του δρόμου, στην ανθεκτικότητά του και στους ανθρώπους που τον περπάτησαν. Ο μπρούντζος χρησιμοποιείται ως σύμβολο δύναμης, αντοχής και κάθαρμού.
Μετακινούμαστε από το πολυτελές εσωτερικό...
...στο ήρεμο Αλεξανδρινό φως, όπου μας περιμένουν έργα που το αποζητούν
Ο Εμίλιο Φέρρο παρουσιάζει την εγκατάσταση "Μετά την Πανγαία", πέντε μαρμάρινες πλάκες σε πενταγωνικό στήσιμο, σύμβολα των 5 ηπείρων, γύρω από μιά απαστράπτουσα κυλινδρική πλατφόρμα που συμβολίζει τις αρχαίες θεότητες του φωτός, όπως ο Ρα και ο Ήλιος.
Ανακαλεί το μεγαλείο των Αιγυπτιακών και Ελληνικών μνημείων και φωτίζει την δυνατότητα να ξεπεραστούν παγκόσμιες προκλήσεις μέσω συλλογικής ανθρώπινης προσπάθειας.
Κλείνομε με το υπέροχο "Ορίζων" του Κώστα Βαρώτσου
Φωτογραφίες και κείμενο © Γιάννης Καλλιανιώτης
