Ένα απόγευμα, δύο εκδηλώσεις αρχές Νοεμβρίου 2023 στην Αλεξάνδρεια
Είναι 2 Νοεμβρίου, απόγευμα, καιρός γλυκός και υγρός. Στο Γαλλικό Ινστιτούτο της Αλεξάνδρειας, έχουν εγκαίνια έκθεσης. Είναι οι ημέρες γύρω από το άνοιγμα μετά από 18 χρόνια εργασιών, του ανακαινισμένου Ελληνορωμαϊκού Μουσείου και οι εκδηλώσεις είναι πυκνές.
Το Γαλλικό Ινστιτούτο βρίσκεται στην Rue Nebi Daniel, η οποία αυτό τον καιρό πεζοδρομείται με απτό αποτέλεσμα προς το παρόν, μιά απερίγραπτη ακαταστασία, ένα δρόμο γιαπί, φιλοδωρούμενο όπως όλη η πόλη με δίωρες διακοπές ρεύματος, με δύο χαρακτηριστικά. Προαναγγέλλονται σε διαφορετικές ώρες ανά συνοικία και εκτελούνται με συνέπεια και ακρίβεια λεπτού. Καταστήματα υγειονομικού και μή ενδιαφέροντος αναστενάζουν καρτερικά. Οι πλανόδιοι βιβλιοπώλες πάλι, που βιοπορίζονται χρόνια σ' αυτόν τον δρόμο, αυτοεξυπηρετούνται όπως πάντα με τις φορητές λάμπες υγραερίου.
Η πρόταση της πεζοδρόμησης περιλαμβάνει την απομάκρυνσή τους, όπως και των περισσότερων πλανόδιων από το ιστορικό κέντρο. Η Γαλλική πλευρά πάλι, με την παράδοση των bouquinistes στις αποβάθρες του Σηκουάνα (ναι, αυτούς τους ίδιους βιβλιοπώλες που απειλούνται από τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2024), θα ήθελε να κρατηθεί το τοπικό χρώμα με την συνέχιση της παρουσίας τους. Συνηγόρησε υπέρ τους και ο Γιώργος Κυπραίος, που "έχει το αυτί" του Γαλλικού Προξενείου.
Χαμός λοιπόν, αγνώριστος ο δρόμος, πέτρες και χώματα, περισσότερο σε καθοδηγεί μιά αίσθηση του déjà vu. Να η καγκελόπορτα του Ινστιτούτου, πλαισιωμένη με μάλλον μεσαίες Γαλλική και Ευρωπαϊκή σημαίες, ανιχνευτή μετάλλων, που παρακάμπτεται χάριν των εγκαινίων μ' ένα λεβαντίνικο "bonjour".
Η έκπληξη στην καταπράσινη αυλή είναι ευχάριστη. Έχει στηθεί ένα μάλλον ανατολίτικο μπιστρό, κάτι σαν μικρογραφία του κήπου του Αθηναϊκού Μπαλταζάρ, γεμάτο με νέο κόσμο που απολαμβάνει το κέρασμά του.
Μετά την κορυφή της σκάλας, το κλίμα αλλάζει. Μάλλον ψυχρός ο μαρμαροστρωμένος χώρος του αρχοντικού, δεν βοηθά και το θέμα της έκθεσης: Μουσουλμανικά, Χριστιανικά και Εβραϊκά Κοιμητήρια στην Αλεξάνδρεια. Παρ' όλ' αυτά, βροχή πληροφοριών στα αναρτημένα πανώ, με πολλές φωτογραφίες και κατατοπιστικούς χάρτες.
Α! Εβραϊκά Κοιμητήρια, Μαζαρίτα
Φωτογραφία A.Pelle, Archives CEAlex
Σύμφωνα με τον Γιώργο Κυπραίο, σε αυτό το Κοιμητήριο οι παλαιότεροι τάφοι είναι του 17ου αιώνος, χωρίς πολυτέλειες και στολίδια, οι δε επιγραφές μόνο στα Εβραϊκά ή Αραβικά.
Οι τάφοι στα Β! κα Γ! Εβραϊκά Κοιμητήρια είναι πολυτελέστεροι και τα ονόματα γραμμένα και με Λατινικό αλφάβητο.
Φωτογραφία Google Earth των μη Μουσουλμανικών Κοιμητηρίων στο Σάτμπυ
Αριστερά από τα Κοιμητήρια Α2 και Β1, από την άλλη μεριά της Rue Canal de Suez, το "Ελληνικό τετράγωνο", η Σαλβάγειος/Πρατσίκειος Σχολή και το Γηροκομείο/Ξενώνας "Μάννα".
Google Earth September 2022 Archives CEAlex
Α. Εβραϊκά Κοιμητήρια Β! και Γ!
Β. Κοπτικά Κοιμητήρια Α!, Β! και Γ!
C. Αγγλικανικά Κοιμητήρια Α! και Β!
D. Κοιμητήρια Ελληνορθοδόξων Αραβοφώνων Α! και Β!
E. Κοιμητήρια Ελληνορθοδόξων Α! και Β!
F. Κοιμητήρια Ελληνοκαθολικών
G. Κοιμητήρια Τέρρα Σάντα Α! και Β!
H. Γαλλικό Στρατιωτικό Κοιμητήριο
I. Κοιμητήριο Οθοδόξων Αρμενίων
J. Κοιμητήριο Καθολικών Αρμενίων
K. Στρατιωτικό Κοιμητήριο της Κοινοπολιτείας
L. Κοιμητήριο Ελευθεροφρόνων
M. Κοιμητήριο Ευαγγελικών
Χάρτης κεκοιμημένων, με καταγραφή του Ελληνιστικού τείχους, του Ρωμαϊκού τείχους, των Αρχαίων Νεκροπόλεων με βεβαιότητα και κατά προσέγγιση.
Σε άλλες αναρτήσεις αυτού του σημειωματαρίου έχομε εξετάσει τα Α! και Β! Κοιμητήρια της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας, Το Γ! έχει ανασκαφεί με ανακομιδή των οστών στο χωνευτήριο, ώστε να ενοικιαστεί σε εταιρία κινητής τηλεφωνίας, επιχείρηση που τελικά δεν πραγματοποιήθηκε.
Στον παρακάτω σύνδεσμο, τρεις φωτογραφίες των Κοιμητηρίων της Κοινοπολιτείας και εκτεταμένη επίσκεψη του Α! Κοιμητηρίου της Ελληνικής Κοινότητος.
Στον παρακάτω σύνδεσμο, επίσκεψη στο Α!/Β! Κοιμητήριο της Ελληνικής Κοινότητος και αναφορές στις έρευνες της αείμνηστης καθηγήτριάς μας Βιργινίας Βέργη-Νέρη, γιά τα Κοιμητήρια των Ελευθεροφρόνων.
Κάποτε ελπίζω να επισκεφθώ τα Κοιμητήρια των Αραβοφώνων Ελληνορθοδόξων, των Ελληνοκαθολικών και άλλων.
Εδώ με την βοήθεια και τις φωτογραφίες ...φωτογραφιών του CEAlex, κατά πλειοψηφία του E.Forestier, ας δούμε τα μαυσωλεία των Μουσουλμάνων οσίων που βρίσκονται μέσα στον αστικό ιστό.
Μαυσωλείο του Σίντι Ελ Ιμάμ Αμπντάλλα, στην νότια πλευρά της Rue Fouad. Σημειώνεται στους χάρτες της πόλης από το μέσον του 18ου αιώνος και στεγάζει τον τάφο του Σίντι Ελ Ιμάμ Αμπντάλλα, που απεβίωσε το 796 μ. Χ. στην Αλεξάνδρεια, ενώ το μαυσωλείο απέναντι, στεγάζει τον τάφο του συντρόφου του Σίντι Ελ Ιμάμ Γιακούμπ, που απεβίωσε το επόμενο έτος. Οι δύο άνδρες, απόγονοι της οικογένειας του Προφήτη Μωάμεθ, είχαν έρθει από την Αραβική χερσόννησο τον 8ο αιώνα γιά να διαδώσουν το Ισλάμ.
Φωτογραφία Ι. Καλλιανιώτη, 2010.
Μαυσωλείο του Σίντι Ελ Ιμάμ Γιακούμπ.
Φωτογραφία Ι. Καλλιανιώτη το 2010.
Μαυσωλείο του Σίντι Αμπού Ντερντά. Ήταν σεϊχης σούφι, συμμετείχε στην κατάκτηση της Αλεξάνδρειας από τους Άραβες το 641 και ετάφη στην Δαμασκό. Το ιερό του, στεκόταν στο μέσον της οδού που οδηγεί στην κολώνα του Πομπήϊου και στεγάζει έναν όσιο και 4 σαρκοφάγους ακολούθων του. Σημειώνεται στους χάρτες της πόλης από τον 18ο αιώνα.
Διηγούνται ότι κατά την διάρκεια της αναδιαμόρφωσης της διαδρομής του τραμ, περί το 1920, εξετάστηκε η μετατόπιση του μαυσωλείου. Αλλά όταν ένας μηχανικός, έτεινε το δάχτυλό του προς το κτίσμα, ο βραχίονάς του παρέλυσε. Αυτό έπεισε τις αρχές να αφήσουν το ιερό στην θέση του και οι γραμμές να το παρακάμψουν.
Σίντι Ελ Σάτμπυ. Ο Σίντι Άμπου Αμπνταλλάχ Ελ Σάτμπυ, ήταν νομικός και ιμάμης από την Ανδαλουσία που ήρθε στην Αλεξάνδρεια στις αρχές του 13ου αιώνα. Εγκαταστάθηκε σε ένα από τα οχυρωμένα μοναστήρια σούφι του ακρωτηριού και φημίστηκε χάρις στα διδάγματά του. Ο ίδιος ο Μαμελούκος σουλτάνος Ελ Ζαχίρ Μπαϊμπάρς, ερχόταν να τον ακούσει.
Αγνοούμε την θέση του τάφου του, μεταξύ του 13ου και 18ου αιώνος, αλλά το 1798, το μαυσωλείο εντοπίζεται ήδη στα ανατολικά της οχυρωμένης πόλης, στην έρημη παραλία εκτός των τειχών. Τα έτη 1930, αυτό το μικρό κτίσμα βρέθηκε εντειχισμένο σε κτίρια της καινούργιας γειτονιάς του Σάτμπυ.
Σίντι Αμπού Μπακρ Ελ Ταρτούσι. Ήταν ένας σοφός από την πόλη Τορτόσα στην Ισπανία και ήρθε στην Αίγυπτο ως προσκυνητής την εποχή των Φατιμιδών. Διδάσκοντας στην Αλεξάνδρεια ο Ταρτούσι, διατήρησε το σουννιτικό δόγμα Μάλικι, έναντι των σιϊτικών τελετουργικών των βασιλευόντων Φατιμιδών. Είναι γνωστός γιά τις ποιητικές του συνθέσεις και τα λογοτεχνικά του έργα, κατ'εξοχήν σε θέματα νομολογίας και πολιτικής. Απεβίωσε το 1125 και ετάφη στους πρόποδες του λόφου Κομ Ελ Ναντούρα. Το παρόν τζαμί χτίστηκε γύρω στο 1840.
Σίντι Μοχάμεντ Ελ Σάμπεκ. Ήταν σούφι ερημίτης που απεβίωσε το 1290 και κατοικούσε στην Αλεξάνδρεια την εποχή των Μαμελούκων. Διηγούνται ότι δεχόταν επισκέπτες και άναβε φωτιές γιά να καθοδηγεί τα καράβια, από την απομονωμένη κατοικία του, δίπλα στο τείχος του Δυτικού Λιμένα.
Σε αυτή την περιοχή, χτίστηκε το παρόν τζαμί γύρω στο 1880. Ο τάφος του τοποθετήθηκε τότε κάτω από έναν θόλο στον όροφο. Ακόμη και σήμερα, μιά αντλία επιτρέπει την άνοδο του νερού από μιά υπόγεια πηγή, που φημίζεται ιαματική γιά τους ρευματισμούς και ευνοϊκή γιά τις νεαρές κοπέλλες εις αναζήτηση συζύγου.
Μαυσωλεία και τζαμιά Αμπού Ελ Αμπάς Ελ Μόρσι. Φωτογραφία E.Forestier, Archives CEAlex
Ήδη από τον Μεσαίωνα, οι τάφοι οσίων, ήταν τόποι προσκυνήματος και αυτό ενθάρρυνε την εγκατάσταση εκεί, των κατοίκων. Έτσι η γειτονιά έπαιρνε το όνομα του οσίου, όπως στο Σάτμπυ. Στην τοπωνυμία δρόμων και περιοχών της Αλεξάνδρειας, ο όρος Σίντι, δείχνει την προϋπαρξη ενός μαυσωλείου, όπως το Σίντι Γκάμπερ, ή το Σίντι Μπισρ.
Στα τέλη του 13ου αιώνα, έθαψαν τον Ανδαλουσιανό σούφι, Σίντι Αμπού Ελ Αμπάς Ελ Μόρσι, στην ακατοίκητη χερσόνησο στα βόρεια της μεσαιωνικής πόλης. Το απομονωμένο του μαυσωλείο, τράβηξε και άλλους οσίους και δημιουργήθηκε κοιμητήριο. Τον 16ο και 17ο αιώνα, οι Αλεξανδρινοί, άρχισαν να εγκαθίστανται γύρω από το κοιμητήριο, που έγινε ένας από τους πυρήνες της Οθωμανικής πόλης στον ισθμό, στην γειτονιά του αρχαίου φάρου. Στις αρχές του 19ου αιώνα η χερσόνησος είχε σχεδόν ολοκληρωτικά κατοικηθεί. Το 1834 οι αρχές αναζητώντας οικοδομήσιμη γή, αποφασίζουν να οικοπεδοποιήσουν το κοιμητήριο, κρατώντας κάποια μαυσωλεία στα βορειοανατολικά.
Η τοποθεσία του Αμπού Ελ Αμπάς Ελ Μόρσι παραμένει ιερός τόπος μέσα στον χρόνο. Το αρχικό τζαμί, ιδρυμένο το 1307, αντικαταστάθηκε το 1767 από ένα νέο Οθωμανικής τεχνοτροπίας. Περίπου το 1920, καταστράφηκε από πυρκαϊά και η Δημαρχία σχεδίασε μιά ανακατασκευή υψηλού κύρους, ανάλογη με τους σύγχρονους καθεδρικούς της πόλης. Το 1945 εγκαινιάστηκε το καινούργιο τζαμί, σε σύλληψη του αρχιτέκτονα Μάριο Ρόσσι, προϊσταμένου των θρησκευτικών καθιδρυμάτων, σε νεο-μαμελουκική τεχνοτροπία.
Ο Ρόσσι, εξισλαμισμένος Ιταλός, χρησιμοποίησε τα παραδοσιακά μαμελουκικά αρχιτεκτονικά στοιχεία, όπως τον μιναρέ, θόλους, πλαισιώσεις θυρωμάτων, καλλιγραφικές και γεωμετρικές διακοσμήσεις, αλλά επανερμηνεύοντας τον τρόπο συνάρμοσής τους. Γιά την αίθουσα προσευχών, διαφοροποιήθηκε από το θρησκευτικό έθος της τετράγωνης κάτοψης και επέλεξε την οκταγωνική, που προτιμάται στα μαυσωλεία. Σχεδόν κυκλική με σημείο προσανατολισμού το Μιχράμπ (κόγχης που υποδεικνύει την κατέυθυνση της Κάαμπα στην Μέκκα), η διάταξη του τζαμιού εκπέμπει επισημότητα.
Φωτογραφίες Ι. Καλλιανιώτη, 2010.
Κοιμητήριο Ελ Αμούντ (η κολώνα) στο Καρμούζ, με την κολώνα του Πομπηϊου
Φωτογραφία Ζανγκάκι, Αρχείο Μπορέλ
Κολώνα Πομπήϊου και Κοιμητήριο, Καρτ ποστάλ, Αρχείο Ζ-Υ Εμπερέρ
Στην συνοικία Καρμούζ, το Κοιμητήριο Ελ Αμούντ (17 εκτάρια = 170 στρέμματα), έλκει το όνομα από την κολώνα (αμούντ) του Πομπήϊου, σημειώνεται στους χάρτες της πόλης από το 1840. Παρ' όλη την μεγάλη του έκταση, απειλήθηκε με μετατόπιση το 1870. Το 1930, μία επέκταση προς τα νοτιοδυτικά τελικά δεν θα εγκριθεί.
Ανατολικότερα στην συνοικία Χάντρα, το Κοιμητήριο Ελ Μανάρα ( 11εκτάρια = 110 στρέμματα), εντοπίζεται σε αυτή την λιγότερο χαρτογραφημένη ζώνη από το 1865. Το 1920 εκτείνεται προς τα νότια μέχρι την σιδηροδρομική γραμμή.
Αυτά τα Κοιμητήρια κατά την ίδρυσή τους βρίσκονταν εκτός κατοικημένων περιοχών. Η οικιστική ανάπτυξη είναι τέτοια, που σήμερα βρίσκονται στην καρδιά της πόλης.
Στους δαιδαλώδεις διαδρόμους οι τάφοι από πέτρα ή τούβλα βρίσκονται σε πυκνότατη διάταξη. Οι οικογενειακοί τάφοι μεγαλυτέρων διαστάσεων, είναι συγκεντρωμένοι κυρίως στους περιφερειακούς τοίχους που περικλείουν τα δύο Κοιμητήρια. Στις προσωπικότητες που έχουν ενταφιαστεί στο Κοιμητήριο Ελ Μανάρα, συγκαταλέγεται ο συνθέτης και τραγουδιστής Σάγιεντ Νταρουϊς, που απεβίωσε την 15/9/1923. Ο τάφος του είναι ταπεινός, όπως ήταν και ο ένοικός του.
Η επιλογή γίνεται πιό λαϊκή και προσγειωμένη και η τούρτα μετατρέπεται σε ένα μεγάλο τετράγωνο κομμάτι αρίσσας ενός κιλού, από τον " Χάλαμπι ", βολικά χωροθετημένο ακριβώς στο σταθμό του τραμ του Ραμλίου.
Κλείνω τιμητικά με τα ονόματα των συνεργατών του CEAlex, που υπογράφουν αυτές τις θαυμάσιες φωτογραφίες και τον αδριάντα ενός εκπροσώπου του Αιγυπτιακού Ancien Régime που μας κυττά γαλήνιος και αξιοπρεπής.
Τα σημερινά εγκαίνια της έκθεσης στο Γαλλικό Ινστιτούτο, τιμά με την παρουσία του ο εκπρόσωπος της Γαλλικής Κυβέρνησης στην Ουνέσκο, με την σύζυγό του και μέλη της ευρύτερης οικογένειάς του. Πρόκειται γιά τον Ντενί Ζερβουδάκη, της ιστορικής Αλεξανδρινής οικογένειας. Πραγματικά ξεχωρίζει ανάμεσα στο σύγχρονο κοινό των καλεσμένων, με αυτό το Αλεξανδρινό je ne sais quoi, κάποιων γενεών!
Μιά βιαστική καλησπέρα και βουρ για την Rue Fouad, μήπως μπορέσω και προλάβω ένα μέρος από την Γενική Συνέλευση του ιστορικού Ελληνικού επιστημονικού συλλόγου Πτολεμαίος Α!.
Στον δρόμο, η σπηλιά του Αλή Μπαμπά, στέκει καδραρισμένη στις βιτρίνες παλαιοπωλείου περιωπής.
Σε ποιό σύγχρονο σπίτι θα μπορούσουν να χωρέσουν αυτοί οι θησαυροί ; οι μνημειώδεις πολυέλαιοι, οι πανύψηλοι καθρέφτες ;
Ας τους χαρούμε έτσι καδραρισμένους στην βιτρίνα, παράθυρο σε παρελθόν ονειρικό.
Ας περάσομε γιά κάτι πιό ρεαλιστικό, από το κοντινό "Khan Khalil"
Οι επιλογές της Μαρίνας είναι πάντα ποιοτικά προσεγμένες και ο Τάκης διαθέσιμος γιά μιά πρακτική συμβουλή.
Η ώρα όμως περνά και κανονικά θα έπρεπε να πάρω και μιά τούρτα από το καινούργιο απόκτημα της Μισάλλας, το Ζαχαροπλαστείο " Génoise ". Ο φίλος Γιώργος έχει τα γενέθλιά του.
Πέφτω στο Αλεξανδρινό rush hour, τα ταξί άφαντα. Η μόνη λύση περπατάδα και τραμ γιά την Μαζαρίτα. Η ντελικάτη τούρτα θα "τσαλακωθεί".
Βουρ στο τραμ !
Τρεις επιλογές: κανονικό εισιτήριο Λ.Αιγ. 2,5, εισιτήριο άνω των 60 ετών, Λ.Αιγ. 2, εισιτήριο στο τελευταίο βαγόνι Λ.Αιγ. 1....................................
Καθυστέρησα πολύ...η Γενική Συνέλευση σχόλασε...
Οι καλοί και πιστοί φίλοι όμως με ενθαρρύνουν, πήγαινε να δεις...
Είναι η πρώτη φορά που μπαίνω στο ιστορικό σπίτι, δωρεά της γιατρού Αγγελικής Παναγιωτάτου, μορφής της Ιατρικής στην Αίγυπτο και όχι μόνον...
Με υποδέχεται η ίδια η οικοδέσποινα φιλοτεχνημένη από την Θάλεια Φλωρά-Καραβία
Μένω έκθαμβος, μπροστά στην ατμόσφαιρα του σπιτιού, τόσα χρόνια και τόσα χέρια μετά...
Η Αγγελική Παναγιωτάτου και η αδελφή της Αλεξάνδρα από την Θηνιά Κεφαλλονιάς, είχαν παρακολουθήσει τα σχολικά μαθήματα αρχικά στην Κέρκυρα και κατόπιν στο Αρσάκειο.
Αποφοίτησαν από την Ιατρική Σχολή με άριστα, ενώ την ημέρα που η Αγγελική υποστήριξε τη διδακτορική της διατριβή, πολλοί Αθηναίοι είχαν συγκεντρωθεί στη Σχολή για να ζήσουν την ιστορική αυτή στιγμή.
Η άτυχη Αλεξάνδρα πέθανε νεότατη, ενώ ειδικευόταν στην Παιδιατρική στη Βιέννη και το μέλλον προοιωνιζόταν λαμπρό.
Η Αγγελική Παναγιωτάτου έζησε και εργάστηκε στην Αλεξάνδρεια ως μικροβιολόγος. Έγινε υφηγήτρια (1908) και καθηγήτρια υγιεινής (1947) της Ιατρικής Σχολής στην Αθήνα και το 1950 εκλέχτηκε αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Αυτές τις ελάχιστες πληροφορίες παραθέτω από το διαδίκτυο, ολίγιστες γιά να αποδώσουν το μέγεθος και την προσφορά της Ιατρού.
Πληροφορίες γιά τα δύο κύρια φιλολογικά σαλόνια της Αλεξάνδρειας, της Αγγελικής Παναγιωτάτου και της Καίτης Καγγελάρη θα βρείτε στην ανακοίνωση του Παναγιώτη Δ. Καγκελάρη στο Ε! Διεθνές Πανιόνιο Συνέδριο, με τον παρακάτω σύνδεσμο.
Καγκελάρη, Παναγιώτη Δ.: Αγγελική Παναγιωτάτου - Αικατερίνη Καγγελάρη, Δύο Κεφαλονίτισσες στην Αλεξάνδρεια και τα Φιλολογικά τους Σαλόνια Πρακτικά Ε' Διεθνούς Πανιονίου Συνεδρίου, Ε.Κ.Ι.Ε., τόμ. 4, Αργοστόλι 1991, σελ. 361-366.
Η Αγγελική Παναγιωτάτου με την εγκατάστασή της στην Αλεξάνδρεια ανέπτυξε πολυσχιδή επιστημονική, πολιτιστική, φιλανθρωπική δραστηριότητα. Μετείχε ενεργά στις δραστηριότητες του Συλλόγου Ελλήνων Επιστημόνων «Πτολεμαίος ο Α' » (έτος ιδρύσεως 1908), του οποίου διατέλεσε Πρόεδρος το διάστημα των ετών 1942-1944. Στις 12 Ιανουαρίου του 1954, δώδεκα ημέρες προ του θανάτου της, συντάσσοντας την διαθήκη της, δώρησε την ἐπαυλή της στην Ελληνικὴ Κοινότητα Αλεξανδρείας με όρο στο εξής να στεγασθεί σε αυτήν ο Σύλλογος «Πτολεμαίος ο Α΄», όπου και αυτός στεγάζεται από το 1957 έως σήμερα.
Τα ανωτέρω από το άρθρο του Εμμ. Θωμαϊδη στην ιστοσελίδα της Ε.Κ.Α. την 23/1/2023
2019, ετήσιο Τρισάγιο στην μνήμη της Αγγελικής Παναγιωτάτου. ( Από την ιστοσελίδα της Ε.Κ.Α.)
Δεξιά, η σημερινή άξια Πρόεδρος του "Πτολεμαίου", Δρ. Λιλίκα Θλιβίτη, αριστερά ο συγγραφέας και ζωντανή μνήμη της Αλεξάνδρειας, Γιώργος Κυπραίος.
Στην μεγάλη σάλα, ένα καρέ ταγών, σε πολιτιστικό brainstorming...
Συγγνώμη για την καθυστέρηση, χαιρετισμός και χειροφίλημα στην Πρόεδρο, που μου ανταποδίδει τα ίσα...
Μεγαλώσαμε...
Στους τοίχους έργα τέχνης
Οι Πρόεδροι του Συλλόγου Πτολεμαίος Α!
Δημήτριος Δημητριάδης (1909-1912)
Βασιλείς
Και η μεγάλη ομαδική φωτογραφία από το Δεύτερο Διεθνές Συνέδριο Μικροβιολογίας, Λονδίνο, 1936
Επέστρεψα το άλλο πρωϊ για να αποτυπώσω τα εξωτερικά
Το γειτονικό σπίτι
Οι παμπάλαιες πινακίδες της Δημαρχίας Αλεξανδρείας
Η έπαυλη Παναγιωτάτου. Ο κήπος με τοίχους προστασίας.
Λεπτομέρειες διακόσμου με παπύρους
Ο πυργίσκος
Τα τοξωτά παράθυρα
Η είσοδος με το Μαγιάτικο στεφάνι
Η σιδεριά
Χαίρε Αγγελική Παναγιωτάτου !
Κείμενο και φωτογραφίες © Ιωάννη Καλλιανιώτη
