Άχαντ ελ έσμ

 Άχαντ ελ έσμ

Το 1985, 30 χρονών, δούλευα γιά την Ναφτομάρ στα ανοιχτά του Σουέζ ( Suez roads), ως επιβλέπων επιθεωρητής σε μεταφορτώσεις πλοίων υγραερίου.

Η λάντζα (launch) σε μεταφέρει από την ακτή σε 1 ώρα και μεταξύ των 2 καραβιών. Το σούρουπο πίσω στην πόλη του Σουέζ.

                                                                          

 Στο τέλος της περιόδου εργασίας, σκέφτηκα να περάσω δυό μέρες από την Αλεξάνδρεια. 

Εμεινα στην Πανσιόν Κριγιόν σε δωμάτιο με μπαλκόνι στην Κορνίς

Το επόμενο πρωϊ με κάποιο δισταγμό κατευθύνθηκα στην παλιά μου γειτονιά.

Στο πεζοδρόμιο απέναντι, διαγώνια από το σπίτι, στην θέση του πατέρα του Άμ Σάγιεντ, πουλούσε εφημερίδες ο αγαπητός Χαμίντο. Ξαναντάμωμα και χαρές μεγάλες.

Οι γονείς μου είχαν φύγει το 1979, ο πατέρας μας είχε αφήσει χρόνους το 1982 και στο διαμέρισμα που νοικιάζαμε στον αριθμό 84 της οδού Φουάντ ήξερα ότι είχε εγκατασταθεί μιά Ναυτιλιακή εταιρία.                    

 Παρ' όλ' αυτά επισκέφτηκα το σπίτι, περνώντας πρώτα από την Όμ Ναγκίμπ την γυναίκα του θυρωρού μας και τον Σάαντ τον βοηθό της Μαμάς, τα 22 χρόνια που περάσαμε σ 'αυτό το διαμέρισμα.

     

 Ο Σάαντ το 1985

 

Η Όμ Ναγκίμπ το 2009 με τον αδελφό μου Αλέκο και την κόρη της Νούρα

Μετά ανέβηκα στο διαμέρισμα,  που μου φάνηκε αμέσως μικρότερο απ' ότι θυμόμουν, κυρίως γιατί οι τωρινοί ένοικοι είχαν επανατοποθετήσει τις ξύλινες πόρτες με τα τετράγωνα ανάγλυφα τζάμια αμμοβολής που ήταν αποθηκευμένα στην υπόγεια αποθήκη και οριοθετούσαν  χωλ, σαλόνι και τραπεζαρία. Η Μαμά τα είχε αφαιρέσει, δίνοντας αέρα και χώρο στο μάτι γιά να κινηθεί.

 Ο καθρέφτης μας στην φερ-φορζέ κονσόλα με το μάρμαρο, με υποδέχτηκε και μου έγνεψε από την καινούργια του θέση.                                                                                                                                 

Τα δωμάτια έσφυζαν από ζωή και κίνηση με αρκετούς υπαλλήλους, γραφομηχανές, τέλεξ κλπ. 

 Πάρα μέσα, στην "πρόχειρη" τραπεζαρία και στο δωμάτιο της γιαγιάς, γραφεία παντού και η ίδια κινητικότητα.

Πήγα στην αντίθετη κατεύθυνση, όπου μιά πόρτα άνοιγε στον διάδρομο με τα δύο υπνοδωμάτια γονέων και παιδιών και το δεύτερο μπάνιο. Ησυχία άκρα και ακινησία.

Άνοιξα την πόρτα των γονιών. Γιά κλάσματα δευτερολέπτου η μαγική εικόνα : Ήταν επιπλωμένο με τα έπιπλα που ήταν ήδη στην Ελλάδα. Κάτω από τα σκεπάσματα κοιμόνταν οι γονείς μου! Κατέρρευσα και έκλεισα κλαίγοντας την πόρτα. Πήγα προς την έξοδο. Από κοντά οι καλοί άνθρωποι: καθίστε, καθίστε, έναν καφέ, λίγο νερό.

Λά, λά, σούκραν, μάρρα  τάνια (όχι, όχι, ευχαριστώ, άλλη φορά).

Κουτρουβάλησα τους τρεις ορόφους.                                                                                               

Στην είσοδο, μ' ένα κλειδί φόρτσαρα τα βιδάκια που κρατούσαν τις μπρούντζινες πλακίτσες με το όνομα του Μπαμπά στα Γαλλικά και Αραβικά, στο καρυδένιο γραμματοκιβώτιο. 

Η Όμ Ναγκίμπ είχε βγει κάτω από την σκάλα : Άχαντ ελ έσμ ! ( πήρε το όνομα ), αναφώνησε, σε τόνο που υποδήλωνε τέλος εποχής.

                                

                      

 Φωτογραφίες και κείμενο © Γιάννη Καλλιανιώτη