Προορισμός Ελληνορωμαϊκό Μουσείο της Αλεξάνδρειας Μιά από τις ωραίες κοιμώμενες των ετών 1960-1970, όταν περνούσαμε παιδάκια απ'έξω, μόνο και μόνο γιά να διαβάσομε την επιγραφή: ΜΟΥΣΕΙΟΝ (...κύττα...το γράφει Ελληνικά...) Ήταν η εποχή που ο Ελληνισμός έφθινε, πολλές ανασκαφές στην πόλη δεν είχαν ακόμα γίνει, ο Τζάλλας και ο Empereur, δεν είχαν βουτήξει ακόμα στα νερά της, να ανασύρουν γρανίτινες μαρτυρίες. Μόνη φωνή, αυτή του ποιητή, από τα δωμάτια της οδού Λέψιους (άδειο αντηχείο από το 1933), επέμενε και ιστορούσε τα Ελληνιστικά αυτής της πόλης, της Συρίας, Πενταπόλεως, μερικώς εθνικά και μερικώς χριστιανίζοντα. Και όμως, πάντα ψίθύριζαν οι μύθοι και η ηχώ τους...περνώντας πρωϊ 25ης Μαρτίου με το αυτοκίνητο, μπροστά από το Τζαμί Νέμπι Ντανιέλ, πηγαίνοντας προς τον Ευαγγελισμό γιά την δοξολογία, κάτι θα ανέφερε ο πατέρας γιά τον Κομούτσο, το παλιό γκαρσόνι, που μιά μέρα έγινε εξερευνητής και φιλοδοξούσε να βρεί το Σώμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ο τόνος παιγνιώδης, αλλά έκ