Φεύγοντας από την Αλεξάνδρεια, φτάνοντας στην Αθήνα (1979) Μετά την πολύμηνη ανάρρωση από το εγκεφαλικό στην Αλεξάνδρεια του Σπύρου το 1978, το ζεύγος Σπύρου και Αγγελικής Καλλιανιώτη πήρε την απόφαση για τον επαναπατρισμό. Έτσι θα ζούσαν πλησιέστερα στα παιδιά τους, που ήδη δουλεύαμε στην Ελλάδα, ο αδελφός μου Αλέκος, 27 χρονών, ως Ηλεκτρολόγος μηχανικός στον Βόλο και εγώ ο Γιάννης 24, ως Χημικός μηχανικός στην Αθήνα. Αίτηση για μετάθεση εις το “Εθνικόν Κέντρον” μετά υπηρεσία 31 ετών στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδος στην Αλεξάνδρεια. Ο πατέρας δεν θέλησε τις εθιμικές αποχαιρετιστήριες δεξιώσεις. Διακριτικός, ευσυγκίνητος, αδύναμος. Οι συνάδελφοι, λίγοι πιά, πρόσφεραν έναν κομψό ασημένιο δίσκο με τις υπογραφές τους. Η Αγγελική έβαλε μπροστά τις μηχανές. Ρευστοποίησε τα δύο ασφαλιστήρια συμβόλαια που είχαν συνάψει μετά το πρώτο έμφραγμα στα 40 του χρόνια. Αναζήτησε έπιπλα για το σπίτι του Φαλήρου. Τα υπά...