Κάϊρο, Ζαμάλεκ, πλέοντας στον Νείλο


Κείμενο και φωτογραφίες  ©  Γιάννη Καλλιανιώτη




Είναι Νοέμβριος του 2010, λίγες εβδομάδες πριν την εξέγερση στην πλατεία Ταχρίρ.

Φιλοξενούμαστε γιά δυό μέρες σε ένα ευρύχωρο διαμέρισμα στο Ζαμάλεκ, δίπλα στην κατοικία του Έλληνα Πρέσβυ.

Η ιδιοκτήτρια μαζί με τον καλό φίλο Νότη Λυσσαίο, αρχιτέκτονα, έχουν διατελέσει μέλη της Αρχαιολογικής εταιρίας στην Αλεξάνδρεια. Εκείνη προέρχεται από τον αφρό των οικογενειών γύρω από τον παλιό Βασιλέα Φαρούκ. Οικογένεια βαθιάς Αιγυπτιακής συνείδησης, Βρεττανικής εκπαίδευσης και με την αφοπλιστική απλότητα των πραγματικώς ευγενών.

Το διαμέρισμα μας παραχωρείται πακέτο με έναν Σκωτσέζο χαρτομάντη, από τελείως διαφορετικό...μυθιστόρημα. Πανέξυπνος και καλοπροαίρετος, πατά τόσο-όσο και στρογγυλεύει τις όποιες γωνίες παρουσιάζονται στις συζητήσεις.

Η φιλοξενούσα οικογένεια μένει βεβαίως αλλού, σε τρεις ορόφους ιδιόκτητης πολυκατοικίας σε ακόμη πιό αναβαθμισμένη γειτονιά.


Μία από τις κρεβατοκάμαρες με μικρό ανυψωμένο χώρο στην γωνία γιά το πρωϊνό ή γιά διάβασμα.


Το Ζαμάλεκ στεγάζει πάνω από 52 Πρεσβείες ή πρεσβευτικές κατοικίες, κυρίως σε επαύλεις μέσα σε καταπράσινους κήπους. Βρίσκεται στην Γκεζίρα το τεχνητό νησί που προέκυψε με το άνοιγμα πρόσθετου καναλιού στον Νείλο τον 19ο αιώνα. Εκεί έχει την έδρα του και το περίφημο Γκεζίρα Σπόρτινγκ κλαμπ, όαση πρασίνου και στέκι της άρχουσας τάξης από την εποχή των Άγγλων επικυρίαρχων και εντεύθεν.

 



Σε όποια κατεύθυνση κι αν περπατήσεις, σε δέκα λεπτά το πολύ θα βρεθείς στο ποτάμι και κοντά στις τέσσερις γέφυρες που συνδέουν το νησί με την ... ενδοχώρα, το πολύβουο και κοσμοβριθές Κάϊρο.




Απόπειρα γιά σύγχρονα τοπόσημα: Ο κομψός πύργος του Καϊρου





Το ποτάμι αποπνέει ησυχία και γαλήνη. Δεν απορείς όταν σου λένε ότι οι Φαραώ, όταν αισθάνονταν κουρασμένοι, ή σκοτισμένοι από τις βαριές κρατικές υποθέσεις, ανεβοκατέβαιναν το ποτάμι με την τελετουργική τους βάρκα, ώστε να επαναφορτισθούν ενεργειακά.

Κατ' αναλογίαν οι οικοδεσπότες, μας προσφέρουν μία βόλτα στο ποτάμι με φελούκα.




Φτάνομε σε ένα σημείο όπου είναι αραγμένες πέντε - έξη φελούκες, ψηλοκάταρτες στον ίσκιο καινουργιοκτισμένων πολυκατοικιών με θέα...χρυσή.



Μας αναλαμβάνει ο Άμ Νάσερ, ήσυχος, διακριτικός, κατ' επίφαση αραχτός, αλλά μόλις χρειαστεί, με κινήσεις αίλουρου κουμαντάρει σκάφος και πανιά.



 Σηκώνει στα σβέλτα το πανί και σε χρόνο μηδέν αρμενίζομε.


Λίγα μέτρα από την ακτή, ησυχία απλώνεται, το νερό γίνεται πιό γαλανό, μιά ηρεμία διαχέεται.






Ο Άμ Νάσερ χειρίζεται τα πανιά καθισμένος στο τιμόνι, το σπρώχνει με το βάρος του κοντράροντας με τα πόδια.




Αρχίζομε και πλησιάζομε νησίδες




Άλλες κάπως εγκαταλελειμμένες, με φωλιές πουλιών, ή μικρές αγροτικές εκμεταλλεύσεις.







Άλλες μοιάζουν πιό κατοικημένες. Κάποιες σιλουέτες διαγράφονται ... λευκοντυμένα τραπέζια ανάμεσα σε φοίνικες ; Κάποια κτίσματα... είναι όχθη ;



 Κάποια έκπληξη ; Μήπως πάμε σε κάποιο πάρτυ ;


Κάπως έτσι είναι τα πράγματα, κάποιο εορταστικό δείπνο ετοιμάζεται, ίσως μιά γαμήλια δεξίωση.
Λευκοντυμένο προσωπικό και αμφιτρύονες χαμογελαστοί χειρονομούν διαχυτικά.
Η ίδια αίσθηση πάντα στην Αίγυπτο, ότι είσαι ευπρόσδεκτος παντού... Δεν το αποτολμάμε...



Γυρίζομε την πλώρη προς την πόλη...




Ακόμη και τα θηριώδη κτίρια δεν φαίνονται απειλητικά...σαν κάποιο κατακόρυφο ντεκόρ στο βάθος...




Άραγε θυμούνται τα κατάρτια τα δέντρα που ήσαν κάποτε ;



Κι' άλλες νησίδες



Σκάφη πιό ταπεινά, χρηστικά 


Το ποτάμι, αρτηρία μεταφορών







Ο Νότης ευχαριστημένος διαπλέοντας τα πάτρια νερά.
Κανείς μας δεν ξέρει ότι σε περίπου ενάμισυ χρόνο θα μας αφήσει γιά άλλους πλόες.







Μας υποδεικνύουν το σημείο αποβίβασης μιάς προσφυγικής οικογένειας.
Μαρία, Ιωσήφ και Θείον Βρέφος.
 Μιά εκκλησία στέκει στην θέση αυτή.



Το φως αρχίζει και κλίνει


















Επιστρέφομε σιγά-σιγά










Μας πλησιάζει μιά φελούκα με πορτοκαλοκόκκινο πανί




Έρχεται πολύ κοντά ... κάπως υπερβολικά ... σαν τις πειρατικές ταινίες...




Ξαφνικά ο Άμ Νάσερ, πηδάει στην φελούκα με το κόκκινο πανί...




και απομακρύνεται γοργά πριν προλάβομε να τον ευχαριστήσομε...



Μας χαιρετά με φόντο τους Καϊρινούς ουρανοξύστες...




Εμείς επιστρέφομε στο αραξοβόλι με τον καπετάνιο της "κόκκινης" φελούκας 




Αράζομε δίπλα σε μιά νταχαμπία.

Είναι εγκαταλελειμμένη ... ή μήπως την προετοιμάζουν γιά ανακαίνιση, γιά μιά ακόμη ζωή ;



Κείμενο και φωτογραφίες  ©  Γιάννη Καλλιανιώτη

Popular posts from this blog